transeam

Discretiva

transeam dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
trānseam	prima singularis	praesens	activa	coniunctivus	trānseō (trānsīre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈtraːnseam/

(classice)

Syllabificatio phonetica: trāns·e·am — morphologica: trans-eam

Loci

Latinitas Romana

class.

• et, ut publicos gentium furores transeam, haec, in qua conterminos pellimus furtoque vicini caespitem nostro solo adfodimus … —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes

1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 68, [175] — transeam
2. Vicicitatio: transeam.