transeo

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈtraːnseoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: trāns·e·ō — morphologica: trāns-e-o

Notatio

← Latine: trāns + eō

Verbum temporale

trāns|eō, īre, iī vel īvī, itum

1. √ (Intrans.) Ultra īre.
2. (Trans.) Transgredi.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
trāns-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	trānseō	trānseam		trānsībam	trānsīrem	trānsībō
II. sing.	trānsīs	trānseās	trānsī!	trānsībās	trānsīrēs	trānsībis	trānsītō!
III. sing.	trānsit	trānseat		trānsībat	trānsīret	trānsībit	trānsītō!
I. plur.	trānsīmus	trānseāmus		trānsībāmus	trānsīrēmus	trānsībimus
II. plur.	trānsītis	trānseātis	trānsīte!	trānsībātis	trānsīrētis	trānsībitis	trānsītōte!
III. plur.	trānseunt	trānseant		trānsībant	trānsīrent	trānsībunt	trānseuntō!
Thema	Vox passiva
trāns-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	trānseor	trānsear		trānsībar	trānsīrer	trānsībor
II. sing.	trānsīris	trānseāris	trānsīre!	trānsībāris	trānsīrēris	trānsīberis	trānsītor!
III. sing.	trānsītur	trānseātur		trānsībātur	trānsīrētur	trānsībitur	trānsītor!
I. plur.	trānsīmur	trānseāmur		trānsībāmur	trānsīrēmur	trānsībimur
II. plur.	trānsīminī	trānseāminī	trānsīminī!	trānsībāminī	trānsīrēminī	trānsībiminī	—
III. plur.	trānseuntur	trānseantur		trānsībantur	trānsīrentur	trānsībuntur	trānseuntor!

Thema	Vox activa
trānsi-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	trānsiī	trānsierim	trānsieram	trānsīssem	trānsierō
II. sing.	trānsīstī	trānsieris	trānsierās	trānsīssēs	trānsieris
III. sing.	trānsiit	trānsierit	trānsierat	trānsīsset	trānsierit
I. plur.	trānsiimus	trānsierimus	trānsierāmus	trānsīssēmus	trānsierimus
II. plur.	trānsīstis	trānsieritis	trānsierātis	trānsīssētis	trānsieritis
III. plur.	trānsiērunt trānsiēre	trānsierint	trānsierant	trānsīssent	trānsierint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	trānsīre	trānsīsse	trānsitūrum, -am, -um esse	trānsiēns		trānsitūrus, -a, -um­
Vox passiva	trānsīrī	trānsitum, -am, -um esse	trānsitum īrī		trānsitus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
trānseundī		trānseundus, -a, -um			trānsitum	trānsitū

Formae aliae

Tempus perfectum -īvī	dilatare ▼

Tempus perfectum -īvī	collabi ▲

Thema	Vox activa
trānsīv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	trānsīvī	trānsīverim	trānsīveram	trānsīvissem	trānsīverō
II. sing.	trānsīvistī	trānsīveris	trānsīverās	trānsīvissēs	trānsīveris
III. sing.	trānsīvit	trānsīverit	trānsīverat	trānsīvisset	trānsīverit
I. plur.	trānsīvimus	trānsīverimus	trānsīverāmus	trānsīvissēmus	trānsīverimus
II. plur.	trānsīvistis	trānsīveritis	trānsīverātis	trānsīvissētis	trānsīveritis
III. plur.	trānsīvērunt	trānsīverint	trānsīverant	trānsīvissent	trānsīverint

Usus

1. Usurpatur absolute aut cum accusativo termini et praepositionibus ad, in, per.

   in Italiam transire

2. Usurpatur cum accusativo.

   Alpes transire

Dictiones collatae

• eō, īre

Composita

• abeō, abīre
• adeō, adīre
• anteeō, anteīre
• circumeō, circumīre
• coeō, coīre
• deeō, deīre
• exeō, exīre
• ineō, inīre
• intereō, interīre
• introeō, introīre
• obeō, obīre
• pereō, perīre
• praeeō, praeīre
• praetereō, praeterīre
• prōdeō, prōdīre
• redeō, redīre
• subeō, subīre
• vēneō, vēnīre

Dictiones derivatae

• trānsitāns
• trānsiēns, trānseunter
• trānsitiō
• trānsitīvus, trānsitīvē
• trānsitō, trānsitāre
• trānsitor
• trānsitōrius, trānsitōriē
• trānsitus, trānsitūs

Translationes

Ultra ire

Anglice: traverse (en), go over (en)

Germanice: hinübergehen (de), übergehen (de)

Transgredi

Anglice: pass over (en), exceed (en)

Germanice: überschreiten (de)