transire

Discretiva

transire dictio est in variis linguis:

• Italice: transire

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
trānsīre	—	praesens	activa	infinitivus	trānseō
trānsīre	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	trānseō

Appellatio pronuntiatusque

API: /traːnsˈiːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: trāns·ī·re — morphologica: trans-ire

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Ex salubri in gravem prima hieme, ex gravi in eum, qui salubris est, prima aestate transire melius est. —De Medicina Celsi ^[1][2]

saec. I.

• idem in proeliis memoratae cuiusdam perhibetur operae, Thebarum oppugnatione vulneratus in alium transire Alexandrum non passus, multa praeterea eiusdem modi, propter quae rex defuncto ei duxit exequias urbemque tumulo circumdedit nomine eius. —Naturalis historia Plinii ^[3][2]

Fontes

1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber primus, III. [1] — transire
2. Vicicitatio: transire.
3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 64, [154] — transire