vectore

Discretiva

vectore dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
vectōre	casus ablativus singularis	substantivi vector

Appellatio pronuntiatusque

API: /wekˈtoːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: vec·tō·re — morphologica: vector-e

Loci

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

Apuleius ca. 125-170

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Sed quemadmodum Neptuno plus debere se iudicat ex is, qui eadem tranquillitate usi sunt, qui plura et pretiosiora illo mari vexit, animosius a mercatore quam a vectore solvitur votum, et ex ipsis mercatoribus effusius gratus est, qui odores ac purpuras et auro pensanda portabat quam qui vilissima quaeque et saburrae loco futura congesserat; sic huius pacis beneficium ad omnes pertinentis altius ad eos pervenit, qui illa bene utuntur. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[1][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Visetur et in fabulis audietur doctorumque stilis rudis perpetuabitur historia «Asino vectore virgo regia fugiens captivitatem». Accedes antiquis et ipse miraculis, et iam credemus exemplo tuae veritatis et Phrixum arieti supernatasse et Arionem delphinum gubernasse et Europam tauro supercubasse. —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[3][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1354-1367 p.C.n.)

• Dolor: Longum iter pedes ibo.

Ratio: Ibis pro libito, nemo te transvehet, nemo morabitur, nemo concutiet, nemo deiciet, nemo aget in preceps; unus tibi labor vie, unum opus ire, nil tibi tuo cum vectore negotii. —De remediis utriusque fortune Petrarcae ^[4][2]

Fontes