vector

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈwektor/, [ˈwɛk.tɔr]

(classice)

Syllabificatio phonetica: vec·tor — morphologica: vect-or

Notatio

← Latine: vehō

Nomen substantivum

vect|or, -ōris comm.

1. Qui portat.
2. Qui vehitur.
3. Usu moderno mathematico: ordo numerorum.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	vector	vectōrēs	I
gen.	vectōris	vectōrum	II
dat.	vectōrī	vectōribus	III
acc.	vectōrem	vectōrēs	IV
abl.	vectōre	vectōribus	VI
voc.	vector	vectōrēs	V

Dictiones collatae

• vectātiō
• vectiō
• vectō, vectāre

Dictiones derivatae

• vectōrius

Translationes

Qui portat, qui vehit	dilatare ▼

Qui portat, qui vehit	collabi ▲

Anglice: carrier (en) Germanice: Träger (de) m, Fahrer (de) m

Qui vehitur	dilatare ▼

Qui vehitur	collabi ▲

Anglice: passenger (en) Germanice: Passagier (de) m, Fahrgast (de) m

Ordo numerorum	dilatare ▼

Ordo numerorum	collabi ▲

Anglice: vector (en) Dacoromane: vector (ro) m Esperantice: vektoro (eo) Francogallice: vecteur (fr) m Germanice: Vektor (de) m

Discretiva

vector dictio est in variis linguis:

• Anglice: vector
• Batave: vector
• Catalane: vector
• Dacoromane: vector
• Gallaice: vector
• Hispanice: vector
• Lusitane: vector

Dictiones similes

• Bohemice: vektor
• Danice: vektor
• Germanice: Vektor
• Illyrice: vektor
• Hungarice: vektor
• Norvegice: vektor
• Polonice: wektor
• Slovene: vektor
• Suecice: vektor
• Turcice: vektör

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
vector	prima singularis	praesens	passiva	indicativus	vectō (vectāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈwektor/

(classice)

Syllabificatio phonetica: vec·tor — morphologica: vect-or

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

Petronius Arbiter ca. 14-66

Marcus Valerius Martialis 40-103

Apuleius ca. 125-170

Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius ca. 480-525

Isidorus Hispalensis 560-636

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (post 1 a.C.n.)

• a doctis pretium scelus est sperare poetis;

me miserum! scelus hoc nulla puella timet.

dissimulate tamen, nec prima fronte rapaces

este: novus viso casse resistet amans.

sed neque vector equum, qui nuper sensit habenas,

comparibus frenis artificemque reget,

nec stabiles animos annis viridemque iuventam

ut capias, idem limes agendus erit. —Ars amatoria Ovidii Nasonis ^[1][2]

class.

• Duas personas habet gubernator: alteram communem cum omnibus, qui eandem conscenderunt navem: ipse quoque vector est; alteram propriam: gubernator est. Tempestas tamquam vectori nocet, non tamquam gubernatori. Deinde gubernatoris ars alienum bonum est: ad eos, quos vehit, pertinet, quomodo medici ad eos, quos curat. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[3][2]

saec. I.

• Aderat interpellanti mercennarius comes et unus alterque infirmissimus vector, solacia magis litis quam virium auxilia. Nec quicquam pro me deprecabar, sed intentans in oculos Tryphaenae manus usurum me viribus meis clara liberaque voce clamavi, ni abstineret a Gitone iniuriam mulier damnata et in toto navigio sola verberanda. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[4][2]

saec. I.  (ca. 85-102 p.C.n.)

• Nec Fortunati spernit nec balnea Fausti,

Nec Grylli tenebras Aeoliamque Lupi:

Nam thermis iterumque iterumque iterumque lavatur.

Omnia cum fecit, sed renuente deo,

Lotus ad Europes tepidae buxeta recurrit,

Si quis ibi serum carpat amicus iter.

Per te perque tuam, vector lascive, puellam,

Ad cenam Selium tu, rogo, taure, voca. —Epigrammata M. Valerii Martialis ^[5][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Sed pro Iuppiter hospitalis et Fidei secreta numina! Praeclarus ille vector meus cum asino capita conferunt in meamque perniciem ilico consentiunt et verentes scilicet cibariis suis vix me praesepio videre proximantem: deiectis auribus iam furentes infestis calcibus insecuntur. Et abigor quam procul ab ordeo, quod adposueram vesperi meis manibus illi gratissimo famulo. —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[6][2]

saec. VI.  (ca. 523-525 p.C.n.)

• Dissice terrenae nebulas et pondera molis

Atque tuo splendore mica; tu namque serenum,

Tu requies tranquilla piis, te cernere finis,

Principium, vector, dux, semita, terminus idem. —Consolatio philosophiae Boetii ^[7][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Vexatus, id est portatus; ab eo quod est veho, vecto, vexo, ut vexasse sit portasse. Veneficus, eo quod venenum mortis causa paravit, aut praestitit, aut vendidit. Vector, quasi vehitor. Est autem vector et qui vehit et qui vehitur. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis ^[8][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1343 p.C.n.)

• Sic me rapi video, sic remanere michi omnia post tergum stupeo, ceu rudis vector secundis flatibus puppe convulsa litora nota circumspiciens ex oculis eripi et arenam quam pedibus paulo ante calcaverat se sedente vanescere, cui, ut Virgilius ait, terreque urbesque recedunt. —Rerum memorandarum libri Petrarcae ^[9][2]

Fontes