vectoribus

Discretiva

vectoribus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
vectōribus	casus dativus pluralis	substantivi vector
vectōribus	casus ablativus pluralis	substantivi vector

Appellatio pronuntiatusque

API: /wekˈtoːribus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: vec·tō·ri·bus — morphologica: vector-ibus

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Petronius Arbiter ca. 14-66

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (59 a.C.n. / 695 a.u.)

• Habet a nobis, etiam si non plus quam debitum est, plus certe quam postulatum est. Male vehi malo alio gubernante quam tam ingratis vectoribus bene gubernare. —Epistolae ad Atticum Ciceronis ^[1][2]

saec. I.

• Unus forte ex vectoribus, qui acclinatus lateri navis exonerabat stomachum nausea gravem, notavit sibi ad lunam tonsorem intempestivo inhaerentem ministerio, execratusque omen, quod imitaretur naufragorum ultimum votum, in cubile reiectus est. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[3][2]

Fontes