vectorum

Discretiva

vectorum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
vectōrum	casus genitivus pluralis	substantivi vector

Appellatio pronuntiatusque

API: /wekˈtoːrum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: vec·tō·rum — morphologica: vector-um

Loci

Phaedrus ca. -10…+60

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 45 p.C.n.)

• Cum de fortunis quidam quereretur suis,

Aesopus finxit consolandi gratia:

Vexata saevis navis tempestatibus,

Inter vectorum lacrimas et mortis metum

Faciem ad serenam subito ut mutatur dies,

Ferri secundis tuta coepit flatibus

Nimiaque nautas hilaritate extollere.

Factus periclis tum gubernator sophus:

«Parce gaudere oportet et sensim queri,

Totam aeque vitam miscet dolor et gaudium». —Fabulae Phaedri ^[1][2]

Fontes