ventus

Latine

Vicipaedia articulum habet de vento.

ventus (ventī)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈwentus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ven·tus — morphologica: vent-us

Notatio

← Protindeuropaee *h₂wéh₁n̥ts

Nomen substantivum

vent|us, -ī masc.

1. Aer fluens.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	ventus	ventī	I
gen.	ventī	ventōrum	II
dat.	ventō	ventīs	III
acc.	ventum	ventōs	IV
abl.	ventō	ventīs	VI
voc.	vente	ventī	V

Dictiones collatae

Hyponyma

• flātus

Translationes

Aer fluens	dilatare ▼

Aer fluens	collabi ▲

Anglice: wind (en) Bohemice: vítr (cs) m Dacoromane: vânt (ro) n Esperantice: vento (eo) Finnice: tuuli (fi) Germanice: Wind (de) m Graeca Antiqua: ἄνεμος m ‎(ánemos) Hispanice: viento (es) m Islandice: vindur (is) m Italice: vento (it) m Kyrgesse: шамал (ky) ‎(şamal) Polonice: wiatr (pl) m Ruthenice: ве́тер (ru) m ‎(véter) Suecice: vind (sv) c Turcice: rüzgar (tr)

ventus (ventūs)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈwentus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ven·tus — morphologica: vent-us

Notatio

← Latine: veniō.

Nomen substantivum

vent|us, -ūs masc.

1. Actus veniendi.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	ventus	ventūs	I
gen.	ventūs	ventuum	II
dat.	ventuī	ventibus	III
acc.	ventum	ventūs	IV
abl.	ventū	ventibus	VI
voc.	ventus	ventūs	V

Dictiones collatae

Composita

• adventus, adventūs
• ēventus, ēventūs
• conventus, conventūs
• interventus, interventūs
• inventus, inventūs
• praeventus, praeventūs
• prōventus, prōventūs
• reventus, reventūs

Translationes

Actus veniendi	dilatare ▼

Actus veniendi	collabi ▲

Anglice: the coming (en) Germanice: Kommen (de) n

Discretiva

ventus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

ventūs

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
ventūs	casus genitivus singularis	substantivi ventus (ventūs)
ventūs	casus nominativus pluralis	substantivi ventus (ventūs)
ventūs	casus accusativus pluralis	substantivi ventus (ventūs)
ventūs	casus vocativus pluralis	substantivi ventus (ventūs)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈwentuːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ven·tūs — morphologica: vent-us

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Aulus Cornelius Celsus 30

Quintus Curtius Rufus ca. 50

P. Cornelius Tacitus ca. 116

Aulus Gellius ca. 130-170

Hildegardis Bingensis 1098-1179

Franciscus Petrarca 1304-1374

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

Ulco Cats Bussemaker 1810–1865

antiq.

class.

class.

I

II

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Quem fortasse vis non ingeni solum sed etiam animi et naturalis quidam dolor dicentem incendebat efficiebatque ut et incitata et gravis et vehemens esset oratio; dein cum otiosus stilum prenderat motusque omnis animi tamquam ventus hominem defecerat, flaccescebat oratio. —Brutus Ciceronis ^[1][2]

class.

• Nam fere ventus ubique a mediterraneis regionibus veniens salubris, a mari gravis est. —De Medicina Celsi ^[3][2]

saec. I.

• Nec accipiendo operi, quo Macedones continenti insulam iungere parabant, quicquam magis quam ille ventus obstabat. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi ^[4][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

• quibus paulum aegreque vitatis, postquam mutabat aestus eodemque quo ventus ferebat, non adhaerere ancoris, non exhaurire inrumpentis undas poterant: equi, iumenta, sarcinae, etiam arma praecipitantur quo levarentur alvei manantes per latera et fluctu superurgente. —Annales P. Cornelii Taciti ^[5][2]

saec. II.

• Quae reprehendit autem Caesellius Furiana haec sunt: quod terram in lutum versam lutescere dixerit et tenebras in noctis modum factas noctescere et pristinas reciperare vires virescere, et quod ventus si mare caerulum crispicans nitefacit purpurat dixerit, et opulentum fieri opulescere. —Noctes Atticae A. Gellii ^[6]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Qui autem lactucas quae inutiles sunt et quae vukrut dicuntur aut crudas aut coctas comederet, amens, id est unsinnig fieret, et in medulla vacuus efficeretur, quia illae nec calidae nec frigidae sunt, sed tantum inutilis ventus qui fructus terrae arefacit, id est derret, et nullum fructum affert; et lactucae illae de spuma terrae sudoris crescunt, et ideo inutiles sunt. —Subtilitates diversarum naturarum creaturum Hildegardis ^[7]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Postremo tecum cogita: quid est hoc pro quo tam solicite torquemur? ventus est fama quam sequimur, fumus est, umbra est, nichil est. —Epistole familiares Petrarcae ^[8]

Latinitas nova

saec. XVI.

• Neque est sensus neque ratio, qua me ad caelum deducas, dicendo motus aeris et aquae esse a luna etc. ; qui enim fit ut a simplici motu lunae vel duplici, et ab uno motu caeli, qui rapere fingitur omnia, non sequatur unus spiritus, unus ventus, sicut iuxta innumerabiles differentias locorum et amplius differentiae huiusmodi appulsuum et spirituum apparent? —De principiis rerum elementis et causis Iordani Bruni ^[9][2]

saec. XIX.

• Verumtamen de quibusdam aliquis dubitare possit, an quaevis causae fieri possint ipsius fortunae: veluti, an valetudinis causa sit aut ventus, aut aestus, sed non detonsum esse. —Aristotelis Physica Bussemakeri ^[10][2]

Fontes

6. Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber duodevicesimus. Capitulum XI, [3] — ventus
7. Hildegardis Bingensis - Subtilitates diversarum naturarum creaturum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber septimus. Cap. XCI. - De lactuca agresti — ventus
8. Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - Epistole familiares. (Universitas Turicensis): Liber I. 2: [29] — ventus