vincio

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈwinkioː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: vin·ci·ō — morphologica: vinc-io

Verbum transitivum

vinc|iō, -īre, vinxī, vinctum,^[1] etiam vīnxī, vīnctum.^[2]

1. √ Ligare, constringere.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
vinc-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	vinciō	vinciam		vinciēbam	vincīrem	vinciam
II. sing.	vincīs	vinciās	vincī!	vinciēbās	vincīrēs	vinciēs	vincītō!
III. sing.	vincit	vinciat		vinciēbat	vincīret	vinciet	vincītō!
I. plur.	vincīmus	vinciāmus		vinciēbāmus	vincīrēmus	vinciēmus
II. plur.	vincītis	vinciātis	vincīte!	vinciēbātis	vincīrētis	vinciētis	vincītōte!
III. plur.	vinciunt	vinciant		vinciēbant	vincīrent	vincient	vinciuntō!
Thema	Vox passiva
vinc-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	vincior	vinciar		vinciēbar	vincīrer	vinciar
II. sing.	vincīris	vinciāris	vincīre!	vinciēbāris	vincīrēris	vinciēris	vincītor!
III. sing.	vincītur	vinciātur		vinciēbātur	vincīrētur	vinciētur	vincītor!
I. plur.	vincīmur	vinciāmur		vinciēbāmur	vincīrēmur	vinciēmur
II. plur.	vincīminī	vinciāminī	vincīminī!	vinciēbāminī	vincīrēminī	vinciēminī	—
III. plur.	vinciuntur	vinciantur		vinciēbantur	vincīrentur	vincientur	vinciuntor!

Thema	Vox activa
vinx-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	vinxī	vinxerim	vinxeram	vinxissem	vinxerō
II. sing.	vinxistī	vinxeris	vinxerās	vinxissēs	vinxeris
III. sing.	vinxit	vinxerit	vinxerat	vinxisset	vinxerit
I. plur.	vinximus	vinxerimus	vinxerāmus	vinxissēmus	vinxerimus
II. plur.	vinxistis	vinxeritis	vinxerātis	vinxissētis	vinxeritis
III. plur.	vinxērunt	vinxerint	vinxerant	vinxissent	vinxerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	vincīre	vinxisse	vinctūrum, -am, -um esse	vinciēns		vinctūrus, -a, -um­
Vox passiva	vincīrī	vinctum, -am, -um esse	vinctum īrī		vinctus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
vinciendī		vinciendus, -a, -um			vinctum	vinctū

Dictiones collatae

Composita

• vincipēs

Dictiones derivatae

• vinctim
• vinctiō
• vinctor
• vinctūra
• vinctus, vinctūs
• vinculātus
• vinculō, vinculāre
• vinculum, vinclum

Composita

• circumvinciō, circumvincīre
• dēvinciō, dēvincīre
• ēvinciō, ēvincīre
• praevinciō, praevincīre
• revinciō, revincīre

Translationes

Ligare, constringere

Anglice: bind (en), fetter (en)

Germanice: binden (de), fesseln (de)

Fontes

1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 994 — “VINCĬO, vincis, vinxi, vinctum, vincire, a. 4.”
2. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — vincio, vīnxī, vīnctum, īre (tom. 2, p. 3492)