vocalis

Latine

Appellatio pronuntiatusque

vōcālis

API: /woːˈkaːlis/

(classice)

API: /voˈkalis/

(ecclesiastice)

Syllabificatio phonetica: vō·cā·lis — morphologica: vocal-is

Notatio

← Latine: vōx.

Nomen adiectivum

vōcāl|is, -is, -e

1. Qui est magnae vocis.
2. Qui voce utitur, qui vocem habet.

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	vōcālis	vōcālis	vōcāle	nom.	vōcālēs	vōcālēs	vōcālia
gen.	vōcālis	vōcālis	vōcālis	gen.	vōcālium	vōcālium	vōcālium
dat.	vōcālī	vōcālī	vōcālī	dat.	vōcālibus	vōcālibus	vōcālibus
acc.	vōcālem	vōcālem	vōcāle	acc.	vōcālēs	vōcālēs	vōcālia
abl.	vōcālī	vōcālī	vōcālī	abl.	vōcālibus	vōcālibus	vōcālibus
voc.	vōcālis	vōcālis	vōcāle	voc.	vōcālēs	vōcālēs	vōcālia

vocalis comparativus	dilatare ▼

vocalis comparativus	collabi ▲

comparativus singularis				comparativus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	vōcālior	vōcālior	vōcālius	nom.	vōcāliōrēs	vōcāliōrēs	vōcāliōra
gen.	vōcāliōris	vōcāliōris	vōcāliōris	gen.	vōcāliōrum	vōcāliōrum	vōcāliōrum
dat.	vōcāliōrī	vōcāliōrī	vōcāliōrī	dat.	vōcāliōribus	vōcāliōribus	vōcāliōribus
acc.	vōcāliōrem	vōcāliōrem	vōcālius	acc.	vōcāliōrēs	vōcāliōrēs	vōcāliōra
abl.	vōcāliōre	vōcāliōre	vōcāliōre	abl.	vōcāliōribus	vōcāliōribus	vōcāliōribus
voc.	vōcālior	vōcālior	vōcālius	voc.	vōcāliōrēs	vōcāliōrēs	vōcāliōra

vocalis superlativus	dilatare ▼

vocalis superlativus	collabi ▲

superlativus singularis				superlativus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	vōcālissimus	vōcālissima	vōcālissimum	nom.	vōcālissimī	vōcālissimae	vōcālissima
gen.	vōcālissimī	vōcālissimae	vōcālissimī	gen.	vōcālissimōrum	vōcālissimārum	vōcālissimōrum
dat.	vōcālissimō	vōcālissimae	vōcālissimō	dat.	vōcālissimīs	vōcālissimīs	vōcālissimīs
acc.	vōcālissimum	vōcālissimam	vōcālissimum	acc.	vōcālissimōs	vōcālissimās	vōcālissima
abl.	vōcālissimō	vōcālissimā	vōcālissimō	abl.	vōcālissimīs	vōcālissimīs	vōcālissimīs
voc.	vōcālissime	vōcālissima	vōcālissimum	voc.	vōcālissimī	vōcālissimae	vōcālissima

Dictiones collatae

Synonyma

1. sonōrus

Dictiones derivatae

• vōcālitās
• vōcāliter

Translationes

Qui est magnae vocis

Anglice: sonorous (en)

Germanice: klangvoll (de), tönend (de)

Qui vocem habet

Anglice: speaking (en), vocal (en)

Germanice: sprechend (de), stimmbegabt (de)

Nomen substantivum¹

vōcāl|is, -is fem.

1. Sonus a voce productus, sine obstructione linguae (quam consonantes habent).

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	vōcālis	vōcālēs	I
gen.	vōcālis	vōcālium	II
dat.	vōcālī	vōcālibus	III
acc.	vōcālem	vōcālēs	IV
abl.	vōcāle	vōcālibus	VI
voc.	vōcālis	vōcālēs	V

Dictiones collatae

Synonyma

• littera vōcālis

Hyperonyma

• littera

Translationes

Sonus a voce productus

Anglice: vowel (en) Dacoromane: vocală (ro) f Esperantice: vokalo (eo)

Germanice: Vokal (de) m, Selbstlaut (de) m Italice: vocale (it) f

Nomen substantivum²

vōcāl|is, -is masc.

1. Qui voci et cantui operam dat, cantor, musicus.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	vōcālis	vōcālēs	I
gen.	vōcālis	vōcālium	II
dat.	vōcālī	vōcālibus	III
acc.	vōcālem	vōcālēs	IV
abl.	vōcāle	vōcālibus	VI
voc.	vōcālis	vōcālēs	V

Translationes

Qui voci et cantui operam dat

Anglice: singer (en), musician (en)

Germanice: Sänger (de) m, Musiker (de) m