vortat

Discretiva

vortat dictio est in variis linguis:

• Germanice: vortat

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
vortat	tertia singularis	praesens	activa	coniunctivus	vortō (vortere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈwor.tat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: vor·tat — morphologica: vort-at

Formae aliae

• vertat

Germanice

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
vortat	prima singularis	imperfectum	activa	indicativus	vortun (in clausula subordinata)
vortat	tertia singularis	imperfectum	activa	indicativus	vortun (in clausula subordinata)

Appellatio pronuntiatusque

API: [ˈfoːɐ̯ˌtaːt]

(appellatio normata)

Syllabificatio phonetica: vor·tat

Latinitas Romana

antiq.

• Euclio: Aurum huic olet.

quid nunc me vis?

Megadorus: Quoniam tu me et ego te qualis sis scio,

quae res recte  vortat  mihique tibique tuaeque filiae,

filiam tuám mi uxorem posco. promitte hoc fore.

Euclio: Heia, Megadore, haud decorum facinus tuis factis facis,

ut inopem atque innoxium abs te atque abs tuis me inrideas.

nam de te neque re neque verbis merui ut faceres quod facis.

Megadorus: Neque edepol ego te derisum venio neque derideo,

neque dignum arbitror. —Aulularia Plauti ^[1]

Vide etiam:  → vortat (Vicicitatio)

Fontes

1. Plautus - Aulularia. (Universitas Turicensis): Actus 2. Scaena 2. — vortat