vertat

Discretiva

vertat dictio est in variis linguis:

• Germanice: vertat
• Occitane: vertat

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
vertat	tertia singularis	praesens	activa	coniunctivus	vertō (vertere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈwer.tat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ver·tat — morphologica: vert-at

Formae aliae

• vortat (Archaist.)

Germanice

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
vertat	prima singularis	imperfectum	activa	indicativus	vertun
vertat	tertia singularis	imperfectum	activa	indicativus	vertun

Appellatio pronuntiatusque

vertat

API: [fɛɐ̯ˈtaːt]

(appellatio normata)

Syllabificatio phonetica: ver·tat

Latinitas Romana

class.  (annis 82–114 u.c.)

• Tum Albanus exercitus, spectator certaminis, deductus in campos. Mettius Tullo devictos hostes gratulatur; contra Tullus Mettium benigne adloquitur. Quod bene  vertat , castra Albanos Romanis castris iungere iubet; sacrificium lustrale in diem posterum parat. Ubi inluxit, paratis omnibus, ut adsolet, vocari ad contionem utrumque exercitum iubet. Praecones ab extremo orsi primos excivere Albanos. Hi novitate etiam rei moti, ut regem Romanum contionantem audirent proximi constitere. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1]

class.  (ca. 30 p.C.n.)

• Si venter adstrictus est, solvendus est. Sed haec facile validiores faciunt: si inbecillitas occupavit, pro exercitatione gestatio est; si ne hanc quidem sustinet, adhibenda tamen frictio est. Si haec quoque [vehemens] onerat, intra quietem et unctionem et cibum sistendum est; dandaque opera est, ne qua cruditas in cotidianam id malum  vertat . Nam quartana neminem iugulat: sed si ex ea cotidiana facta est, in malis aeger est; quod tamen nisi culpa vel aegri vel curantis numquam fit. —De Medicina Celsi ^[2]

class.

• Quid, quod omnibus inter se populis commercium dedit et gentes dissipatas locis miscuit? Ingens naturae beneficium, si illud in iniuriam suam non  vertat  hominum furor! Nunc quod de C. Mario vulgo dictatum est et a Tito Livio positum, in incerto esse utrum illum magis nasci an non nasci reipublicae profuerit, dici etiam de ventis potest; adeo quicquid ex illis utile et necessarium est non potest his repensari quae in perniciem suam generis humani dementia excogitat. —Naturales quaestiones Senecae ^[3]

Vide etiam:  → vertat (Vicicitatio)

Fontes

1. Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber I, caput 28, [1] — vertat
2. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber tertius, XV. Curatio quartanae febris. [6] — vertat
3. Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (The Latin Library):  Tomus / Liber 5. 18, versus 4 — vertat