beute

Mofers

Wirkwaord

Lemma

beute /bø̀:tə/

1. (óneuvergenkelik) (~ veur get) 'n straof op zich numme naodet me sjöljig bevónjen is, wobie meis dae det zich sjaaj opgedaon haet 't good gemaak krieg

Aafbraeking

• beu-te

Aafleijinge

• beuter, beuting

Verwantje wäörd

• boesse

Verveuging

		ich		doe		det		veer		geer		zie		deilwaord
		radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison
hujigen tied	sjrif	beut		beuts		beutj		beute	beuten	beutj		beute	beuten	beutendj
	IPA	/bø̀:t/	/bø̀:d/	/bø̀:ts/	/bø̀:dz/	/bø̀:c/	/bø̀:ɟ/	/bø̀:tə/	/bø̀:tən/	/bø̀:c/	/bø̀:ɟ/	/bø̀:tə/	/bø̀:tən/	/bø̀:təɲɟ/
vergangen tied	sjrif	beutdje	beutdjen	beutdjes		beutdje	beutdjen	beutdje	beutdjen	beutdje	beutdjen	beutdje	beutdjen	gebeutj
	IPA	/bø̀:ɟə/	/bø̀:ɟən/	/bø̀:ɟəs/	/bø̀:ɟəz/	/bø̀:ɟə/	/bø̀:ɟən/	/bø̀:ɟə/	/bø̀:ɟən/	/bø̀:ɟə/	/bø̀:ɟən/	/bø̀:ɟə/	/bø̀:ɟən/	/ɣə'bø̀:c/	/ɣə'bø̀:ɟ/
gebi-jjendje wies	sjrif			beut!				beute-v'r		beutj!
	IPA			/bø̀:t/	/bø̀:d/			/bø̀:təvər/		/bø̀:c/	/bø̀:ɟ/
substantivering		infinitief		gerundium I		gerundium II		supinum				participium
		radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal		liaison		radikaal		liaison
	sjrif	beute	beuten	gebeut ó		beute	beuten	beutentaere		beutentaeren		gebeute		gebeuten
	IPA	/bø̀:tə/	/bø̀:tən/	/ɣə'bø̀:t/	/ɣə'bø̀:d/	/bø̀:tə/	/bø̀:tən/	/bø̀:tən̥'tɛ̀:re/		/bø̀:tən̥'tɛ̀:ren/		/ɣə'bø̀:tə/		/ɣə'bø̀:tən/

In anger spraoke

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: bote
• Frans: expier
• Ingels: expiate, atone
• Nederlandjs: boeten
• Pruus: büßen
• Spaans: expiar
• Zweeds: sona, plikta

Zelfstenjig naamwaord

Neet-lemma

beute ó /bø̀:tə/

1. (gerundium) gerundium II van beute
   

Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking

• beu-te

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	beute	beuten	—
	IPA	/bø̀:tə/	/bø̀:tən/	—
dim.	sjrif	—		—
	IPA	—		—
dat.	sjrif	beute	beuten	—
	IPA	/bø̀:tə/	/bø̀:tən/	—

Wirkwaord

Neet-lemma

beute /bø̀:tə/

1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van beute
2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van beute

Aafbraeking

• beu-te