koppeling

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

koppeling v /kɒpə̽lɪŋ/

1. 'n kónstruksjen in 'ne moter of e veurtuug veur wirktugelike krachte mit te óngerbraeke
2. (euverdrechtelik) de pendaal veure [1] mit in wirking te bringe
3. 'n vaste, bewaegelike verbinjing tösse twieë veurwerpe (wie tösse veurtuger, buzen of leijinge)
4. 'n verbinjing tössen apperaten of binnen 'n gegaevesbank

Aafbraeking

• kop-pe-ling

Verwantje wäörd

• [3] koppelstök

Samestèlling

• koppel- + -ing

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	koppeling		koppelinge	koppelingen
	IPA	/kɒpə̽lɪŋ/		/kɒpə̽lɪŋe/	/kɒpə̽lɪŋen/
dim.	sjrif	köppelingske	köppelingsken	köppelingskes
	IPA	/kœpə̽lɪ̽ŋ̊skʲe/	/kœpə̽lɪ̽ŋ̊skʲen/	/kœpə̽lɪ̽ŋ̊skʲes/	/kœpə̽lɪ̽ŋ̊skʲez/

In anger spraoke

[1]

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: ambrejaasj
• Frans: embrayage m
• Ingels: clutch^(en:)
• Nederlandjs: koppeling g
• Pruus: Kupplung v
• Spaans: acoplamiento m
• Zweeds: koppling g