spikkel

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

spikkel m /spɪkʲel/

1. 'nen tippel van 'n anger kluuer die aafstik vannen achtergróndj

   Eier höbbe meis van die spikkele.

Aafbraeking

• spik-kel

Aafleijinge

• gespikkeldj

Verwantje wäörd

• spik, stippel, tippel

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	spikkel		spikkele	spikkelen
	IPA	/spɪkʲel/		/spɪkʲe̽le/	/spɪkʲe̽len/
dim.	sjrif	spikkelke	spikkelken	spikkelkes
	IPA	/spɪkʲe̽l̥kʲe/	/spɪkʲe̽l̥kʲen/	/spɪkʲe̽l̥kʲes/	/spɪkʲe̽l̥kʲez/
dat.	sjrif	spikkel		spikkele	spikkelen
	IPA	/spɪkʲel/		/spɪkʲe̽le/	/spɪkʲe̽len/

In anger spraoke

• Frans: tache v
• Ingels: speckle, fleck
• Nederlandjs: spikkel g, stippel g
• Pruus: Fleck m, Sprenkel m
• Zweeds: fläck g