wegblieve

Algemein Gesjreve Limburgs

Wirkwaord

wegblieve (Nederlands: wegblijven)

• Kiek bie ewegblieve.

Varrejasie

• ewegblieve

Verveuging

blif weg, bleef weg, weggebleve

Mofers

Wirkwaord

Lemma

	houfzats	naevesjikkendj	óngersjikkendj	deilwaord
sjrif	ich blief weg	mer ich blief weg	det ich wegblief	ich bön get weggebleve
IPA	/ɪʝ blí:f 'wæç/	/mær‿ɪ̽ʝ blí:f 'wæç/	/dæd‿ɪ̽ʝ wæʝblí:f/	/ɪʝ bœ̀n wæɣ̊əblé:ve/

wegblieve /wæʝblí:ve/

1. (ergatief) neet nao 'n zeker plaats gaon, meis gezag van 'n plaats wo me verwach wuuert

Raod

Bie de sjeibaar vörm wuuert "weg" dökker vervange door "eweg".

Aafbraeking

• weg-blie-ve

Variaasje

• ewegblieve

Synoniem

• achterwaege blieve

Verwantje wäörd

• oetblieve

Samestèlling

• weg- + blieve

Verveuging

(det ...)		ich		doe		det		veer		geer		zie		deilwaord
		radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison
hujigen tied	sjrif	wegblief		wegbliefs		wegblief		wegblieve	wegblieven	wegblief		wegblieve	wegblieven	wegblievendj
	IPA	/wæçblí:f/	/wæçblí:v/	/wæçblifs/	/wæçblivz/	/wæçblif/	/wæçbliv/	/wæçblí:ve/	/wæçblí:ven/	/wæçblif/	/wæçbliv/	/wæçblí:ve/	/wæçblí:ven/	/wæçblí:veɲɟ/
vergangen tied	sjrif	wegbleef †wegbleif		wegbleefs †wegbleifs		wegbleef †wegbleif		wegbleve	wegbleven	wegbleef		wegbleve	wegbleven	weggebleve	weggebleven
	IPA	/wæçblé:f/ /wæçblɛ́i̯f/	/wæçblé:v/ /wæçblɛ́i̯v/	/wæçblé:fs/ /wæçblɛ́i̯fs/	/wæçblé:vz/ /wæçblɛ́i̯vz/	/wæçblé:f/ /wæçblɛ́i̯f/	/wæçblé:v/ /wæçblɛ́i̯v/	/wæçblé:ve/	/wæçblé:ven/	/wæçblé:f/	/wæçblé:v/	/wæçblé:ve/	/wæçblé:ven/	/wæɣ̊əblé:ve/	/wæɣ̊əblé:ven/
vergangen tied (kónjunktief)	sjrif	wegbleef		wegbleefs		wegbleef		wegbleve	wegbleven	wegbleef		wegbleve	wegbleven	weggebleve	weggebleven
	IPA	/wæçblé:f/	/wæçblé:v/	/wæçblé:fs/	/wæçblé:vz/	/wæçblé:f/	/wæçblé:v/	/wæçblé:ve/	/wæçblé:ven/	/wæçblé:f/	/wæçblé:v/	/wæçblé:ve/	/wæçblé:ven/	/wæɣ̊əblé:ve/	/wæɣ̊əblé:ven/
gebi-jjendje wies	sjrif			blief weg!				blieve-v'r weg		blieftj weg! blief weg!
	IPA			/blí:v wæç/	/blí:v wæʝ/			/blí:vever wæç/	/blí:vever wæʝ/	/blí:vɟ wæç/ /blí:v wæç/	/blí:vɟ wæʝ/ /blí:v wæʝ/
substantivering		infinitief		gerundium I		gerundium II		supinum				participium
		radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal		liaison		radikaal		liaison
	sjrif	wegblieve	wegblieven	weggebliefs ó		wegblieve	wegblieven	wegblieventaere		wegblieventaeren		weggeblieve		weggeblieven
	IPA	/wæçblí:ve/	/wæçblí:ven/	/wæɣ̊əblì:fs/	/wæɣ̊əblì:vz/	/wæçblí:ve/	/wæçblí:ven/	/wæçblí:ven̥'tɛ̀:re/		/wæçblí:ven̥'tɛ̀:ren/		/wæɣ̊əblí:ve/		/wæɣ̊əblí:ven/

In anger spraoke

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: ewegblieve
• Ingels: stay away, stay off
• Nederlandjs: wegblijven
• Pruus: wegbleiben
• Zweeds: bli borta

Zelfstenjig naamwaord

Neet-lemma

wegblieve ó /wæʝblí:ve/

1. (gerundium) gerundium II van wegblieve
   

Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking

• weg-blie-ve

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	wegblieve	wegblieven	—
	IPA	/wæʝblí:ve/	/wæʝblí:ven/	—
dim.	sjrif	—		—
	IPA	—		—
dat.	sjrif	wegblieve	wegblieven	—
	IPA	/wæʝblí:ve/	/wæʝblí:ven/	—

Wirkwaord

Neet-lemma

wegblieve /wæʝblí:ve/

1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van wegblieve (in naevezats)
2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van wegblieve (in naevezats)

Aafbraeking

• weg-blie-ve

Variaasje

• (in houfzats) blieve weg