wil

Zuuch ouch: Wil.

Algemein Gesjreve Limburgs

Zelfsjtendig naamwaord

wil m (Nederlands: wil)

• Mofers: wi\l

Verbuging

—, wilke/willeke

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

wil m /wɪ̀l/

1. 't vermoge van ónaafhenkelik te kónne keze, de meugelikheid det me zien eige keus of veurnummes kan make

   De wil van 'ne miens wuuert döks bepaoldj door 't verstandj.

2. de veurnummes of 't besloete van emes, det waat emes aan 'nen angeren opdruueg

   Ich haw mich waal te hajen ane wil van mien eljers.

3. de hanjeling van 't daoveur te keze waat me duit, de bewóste veurnummes en winse van emes

Aafbraeking

• wil

Net get anges gesjreve

• wilj

Aafleijinge

• gaodswil, ónwil
• wilskrach

Verwantje wäörd

• wille
• animo, zin

Zagswies

• mitte bèste wil: wuuert gebroek es nuancering van kritiek, óndanks alle mote die al gedaon is

  Mitte bèste wil, meh waatj geer wiltj wuuert nieks.

• taenge wil en dank: mit taengezin
• Wo 'ne wil is, is 'ne waeg: Es me get wörkelik wiltj, vindj m'n ouch e middel veur det te bereike.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	wil		—
	IPA	/wɪ̀l/		—
dim.	sjrif	—		—
	IPA	—		—
dat.	sjrif	wil		—
	IPA	/wɪ̀l/		—

In anger spraoke

[1]

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: wil

Frans: volonté v Grieks (nuuj): θέληση(el:) v Ieslandjs: vilji(is:) m Ingels: will(en:), volition Nederlandjs: wil g

Pruus: Wille m Sjinees: 志(zh:) Spaans: voluntad v Viëtnamees: ý chí(vi:) Zweeds: vilja g

Wirkwaord

Neet-lemma

wil /wɪ̀l/

1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van wille
2. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van wille

Aafbraeking

• wil