Абдикација

Абдикација (лат. abdicatio = одрекување, одбивање; од ab - од далеку, и dicare, да изјави, да прогласи како да не му припаѓа) — чин на откажување и истапување од официјална служба, особено од врховна служба во државата.

Првото абдицирање на Наполеон, одржано во дворецот Фонтенбло на 4 април 1814 година

Во римското право поимот исто така се применува за откажување од член на семејството, на пример откажување наследство на синот. Терминот обично се применува за монарси или оние кои официјално се крунисани.

Денес соодветниот израз за избрана или именувана функција е официјална оставка.

Познати абдицирања

• 305 — Диоклецијан
• 1196 — Стефан Немања
• 1399 — Ричард II
• 1444 — Мурат II
• 1556 — Карло V, (цар на Светото Римско Царство)
• 1567 — Марија I Шкотска
• 1654 — Кристина Шведска
• 1724 — Филип V Шпански
• 1759 — Карло VII Неаполски
• 1806 — Франц II, (цар на Светото Римско Царство)
• 1808 — Карло IV Шпански
• 1814 — Наполеон Бонапарт
• 1815 — Наполеон Бонапарт
• 1830 — Карло X Француски
• 1858 — Александар Караѓорѓевиќ^[1]
• 1870 — Изабела II Шпанска
• 1873 — Амадеус I Шпански
• 1893 — Лилиуокалани
• 1917 — Николај II, последниот цар на Русија
• 1936 — Едвард VIII
• 2024-Маргарета II