Битолски Санџак

Битолски Санџак (турски: Manastir Sancağı) – санџак во Румелискиот Пашалак (1465–1867) и потоа во Битолскиот Вилает (1874–1912). Административното седиште било во Битола.

Битолски Санџак Manastir Sancağı
Санџак на Отоманското Царство
1465–1912
Знаме Грб
Местоположба на Битолски Санџак Битолскиот Санџак на крајот на 19 век
Главен град/седиште		Битола
Составни делови		{{{entities}}}
Историја
-	Основана	1465
-	Укината	1912
Денес во		Македонија, Грција

Подединици

1880

Во 1880 година Битолскиот Санџак ги опфаќал следните подединици наречени кази:^[1]

• Битола
• Лерин
• Кичево
• Прилеп
• Охрид

И следните мудурлуци:

• Преспа
• Ресен
• Екши Су
• Мариово

–1908

Подединиците, кази, на Битолскиот Санџак ги опфаќале (пред 1908):^[2]

• Битола
• Прилеп
• Лерин
• Кичево
• Охрид

Демографија

1897

Според рускиот конзул во Битолскиот Вилает, Александар Ростковски, вкупното население во 1897 година во санџакот изнесувало 308.996 жители, при што Ростковски населението го поделил во следните групи:^[3]

• Словени-егзархисти: 151.863
• Словени-патријаршисти: 51.749
• Словени-муслимани: 8.251
• Албанци-муслимани: 45.259
• Албанци-христијани: 723
• Власи (Ароманци): 22.681
• Турци, Отоманци: 24.923
• Евреи: 4.270

1906/07

Панаѓур пред црквата „Св. Недела“ во Битола снимен од браќата Манаки, помеѓу 1905-1912

Според отоманскиот попис од 1906/07 година, вилаетот имал вкупно население од 824.828 луѓе, етнички составено како:^[4]

• Муслимани - 328.551
• Христијански грци - 286,001
• Христијански Бугари - 197.088
• Власи - 5556
• Евреи - 5.459
• Цигани - 2.104
• Ерменци - 8
• Протестанти - 5
• латинци - 3
• Други граѓани - 53