Васил Чолаков

Васил Чолаков (1828–?) бил бугарски свештеник, фолклорист, издавач, книжевник, етнограф, библиограф и нумизмат.

Васил Чолаков

Ран живот и образование

Васил Чолаков е роден во 1828 година во Панаѓуриште, град познат по својата богата културна и просветна традиција. Неговиот образовен пат започнал во родниот град, каде ги стекнал основните знаења. На млада возраст, во периодот од 1838 до 1843 година, бил ученик и послушник на познатиот бугарски просветител Неофит Рилски во Рилскиот манастир. Ова искуство го вовело во светот на книжевноста, духовноста и собирањето на културно наследство.

Потоа, Чолаков го продолжил своето образование во Пловдив, каде учел во грчко средно училиште. Во 1848 година заминал во Киев, каде се запишал во духовна семинарија, а подоцна студирал на Духовната академија во Москва. Овие години во Русија му овозможиле не само теолошко, туку и широко хуманистичко образование, кое подоцна го применил во својата работа како фолклорист и етнограф.

Кариера и придонеси

Фолклористичка и етнографска дејност

Васил Чолаков е особено познат по својата работа во собирањето и зачувувањето на бугарскиот фолклор. Неговата страст кон народните песни, обичаи и умотворенија го направила еден од клучните собирачи на фолклорно богатство во 19 век. Еден од неговите значајни придонеси е соработката со Константин Миладинов, на кого му предал голем број бугарски народни песни. Овие песни биле вклучени во значајниот зборник „Бѫлгарски народни пѣсни“ (1861), составен од браќата Миладинови, кој одиграл клучна улога во зачувувањето на народното македонско и бугарско културно наследство.

Во 1859 година, додека бил во Рилскиот манастир, Чолаков направил каталог на стари ракописи, евангелија и житија. Овој каталог бил важен за зачувување на средновековното книжевно наследство и покажува негов интерес кон историјата и културата на неговиот народ.

Образовна и културна активност

По враќањето во Панаѓуриште во 1863 година, Чолаков станал учител и активно работел на унапредување на образованието во регионот. Неговата просветна дејност била насочена кон подигање на културното и интелектуално ниво на локалното население. Тој бил еден од иницијаторите за основање на читалиштето во Панаѓуриште, кое станало центар за културни и просветни активности.

Во 1872 година, Чолаков го издал „Български народен зборник“ во Болград, дело во кое биле собрани народни песни, приказни и други фолклорни материјали. Ова издание е доказ за неговата посветеност на зачувувањето на бугарската народна култура.

Публицистичка дејност

Чолаков бил активен и во публицистиката, соработувајќи со повеќе весници и списанија, меѓу кои „Български книжици“, „Читалище“, „България“ и „Македония“. Неговите текстови често се фокусирале на културни, образовни и општествени теми. Тој, исто така, одржувал кореспонденција со истакнати личности од тоа време, како Најден Геров, со што придонел за размена на идеи и зајакнување на културните врски.