Ге-мол

Ге-мол ― молска скала заснована на Ге, која се состои од тоновите Ге, А, Бе♭, Це, Де, Е♭ и Еф. Нејзината клучна сигнатура има две снижувалки. Нејзината релативна дурска скала е Бе-дур, а нејзината паралелен дурска скала е Ге-дур.

G minor

Релативна скала	Бе-дур
Паралелна скала	Ге-дур
Доминантна скала	Де-мол
Субдоминанта	Це-мол
Составни тонови
Ге, А, Бе♭, Це, Де, Ес♭, Еф, Ге

Според Паоло Пјетропаоло, тоа е спротивно на музичките клучеви. Тоа е паметно, аргументирано и тврдоглаво.^[1]

Природната молска скала Ге е:

Промените потребни за мелодичните и хармонските верзии на скалата се запишуваат со случајни по потреба. Хармониските и мелодиските молски скали на Ге се:

Моцартовата употреба на Ге-мол

Ге-мол била сметана за клучот преку кој Волфганг Амадеус Моцарт најдобро ја изразил тагата и трагедијата,^[2] и многу од неговите помали клучни дела се во Ге-мол, како што се Квартет за пијано бр. 1 и Гудачки квинтет бр. 4. Иако Моцарт допрел различни молови во неговите симфонии, Ге-мол е единствениот молски клуч што го користел како главен клуч за неговите бројчани симфонии (Бр. 25 и познатата Бр. 40). Во класичниот период, симфониите во Ге-мол речиси секогаш користеле четири хорни, два во Ге-мол и две во Бе♭ алто.^[3] Друга конвенција на симфониите во Ге-мол забележана во Моцартовите Бр. 25 и Бр. 40 бил изборот на Е-дур, потчинетата скала на релативниот дурски Бе♭, за бавно движење, со други примети како што сеХајдновата Бр. 39 и симфонијата на Јохан Баптист Ванал во Ге-мол од пред 1771 година.^[4]

Поврзано

• Тоналитет
• Дур и мол