Димитар Димитров

Димитар Димитров (роден во Цакони, Воденско, Егејска Македонија на 13 ноември 1937 ) — македонски поет, есеист, критичар, преведувач од турски, писател за деца, политичар и дипломат.

Димитар Димитров
Димитров лево, со Владимир Путин, 2000 година
Министер за образование и наука
На должноста 20 март 1991 – 4 септември 1992
Премиер	Никола Кљусев
Претходник	нема
Наследник	Димитар Бајалџиев
Министер за култура
На должноста 30 ноември 1998 – 28 декември 1999
Премиер	Љубчо Георгиевски
Претходник	Слободан Унковски
Наследник	Љубен Пауновски
Лични податоци
Роден(а)	13 ноември 1937(1937-11-13) (87 г.) Цакони, Кралство Грција
Националност	Македонец
Народност	Македонец
Партија	ВМРО-ДПМНЕ
Сопружник	Ратка Димитрова
Деца	Никола Димитров
Установа	Филозофски факултет

Животопис

Димитар Димитров е роден на 13 ноември 1937 година во Цакони, Воденско, Егејска Македонија^[1]. Во времето на Грчката граѓанска војна неговото семејство побегнало во Македонија. Во Скопје го завршил средното образование и завршил Филозофски факултет. Во Љубљана завршил магистерски степен, додека во Загреб завршил докторат со титула доктор по филозофски науки. Во текот на својата кариера, Димитров бил професор на Филолошкиот факултет во Скопје, амбасадор на Република Македонија во Руската федерација, а од 1970 година станал член ДПМ.

Во првата експертска влада Димитров ја извршувал функцијата Министер за образование и наука, и тоа во периодот од 20 март 1991 до 4 септември 1992 година. Во периодот од 30 ноември 1998 до 28 декември 1999 година ја извршувал функцијата Министер за култура, во владата на Љубчо Георгиевски.^[2].

Творештво

Автор е на книгите: Овчарче (раскази за деца, 1960), Збогум детство (раскази за деца, 1960), Кога сме деца (раскази за деца, 1962), Животот и уметноста (студија, 1967), Противставување (есеи, 1971), Македонски работи (есеи, 1991), Уметност и човекување (есеи, 1992), Меѓу тоталитаризам и демократија (есеи, 1994), Името и умот (есеи, 1999).