Коне Самарџиев

Константин Георгиев Самарџиев, познат како Коне Самарџиев — македонски просветен деец, книжар, печатар и издавач во Солун ^[1]. Учествувал во македонското револуционерно движење кон крајот на 19 и почетокот на XX век. Тој бил еден од дејците на егзархиска групација во Македонија ^[2] и приврзаник на Бугарското тајно револуционерно братство, а по саморастурањето на Братството станал член на Македонската револуционерна организација ^[3].

Коне Самарџиев
Роден	6 октомври 1854 Прилеп, Македонија
Починал	12 мај 1912 Солун, Грција

Животопис

Коне со семејството

Лого на печатницата на Коне Самарџиев

Лого на печатницата на Коне Самарџиев

Самарџиев е роден во 1854 година во Прилеп. Учел во тамошното световно училиште и заедно со својот татко се занимавал со самарџиство. Во 1883 година се пресели во Солун и на 1 септември со помош на Насте Стојанов и Димитар Ризов отворил книжарница за печатење на книги за бугарските (егзархиски) училишта и библиотеки во Македонија. Во 1888 година при печатницата на Салваторе Муратори отворил бугарско (словенско) одделение за печатење на учебници за основните училишта и прогимназии. Од 1889 година Самарџиев почнува да го печати и издава литературно-етнографско научно списание Книжици за читање ^[4] во кое се објавуваат трудовите на Димитар Матов, Васил Иванов К’нчов, Марин Дринов и Андреј Тошев.

Секоја година Самарџиев го печати и издава "Македонски календар - Св Кирил и Методиј ", под редакцијата на Димитар Ризов, кој собира статии, истражувања и песни од истакнати бугарски и македонски научници и општественици во Бугарија, како Иван Вазов, Петко Славејков, Марин Дринов, Трајко Китанчев , Константин Мишајков, Андреј Љапчев, Константин Величков и ги праќа за печатење во Солун. "Македонскиот календар" и "Книжици за читање" се единствените периодични македонски печататени изданија во Отоманското Царство, во тоа време.

Во 1892 година Самарџиев и Насте Стојанов се уапсени и испратени на заточение поради печатена и растурање на литература ^[5]. Во средината на 90 - те години на 19 век, Коне бил во егзархиската групација во Македонија, а од 1897 година приврзаник на Бугарското тајно револуционерно братство. По растурањето на Братството, бил покрстен од страна на Пере Тошев во Македонската револуционерна организација ^[6].

Во 1903 година печатницата на Самарџиев била затворена, а повторно почнала да работи по Младотурската револуција во 1908 година. Самарџиев ги печател списанијата "Културно единство", "Татковина " (1909) и "Искра" (1911 - 1912). Во јуни 1911 година Самарџиев ја поддржал иницијативата за основање на легална политичка партија на Бугарите (Македонците-егзархисти) во Отоманското Царство, но проектот пропаднал поради избувнувањето на Балканската војна ^[7].

Самарџиев починал во Солун, во мај 1912 година. На следната 1913 година, неговата печатницата била опожарена за време на Втората балканска војна ^[8][9].