Ораовица (Прешево)

Ораовица — населено место во општината Прешево, Србија, во Пчињскиот Округ.

Ораовица
населено место
Ораовица
Ораовица
Координати: 42°19′23″N 21°39′37″E
Земја	Србија
Округ	Пчињски
Општина	Прешево
Надм. вис.	&10000000000000445000000445 м
Население (2022)
• Вкупно	4.181
Час. појас	CET (UTC+1)
• Лето (ЛСВ)	CEST (UTC+2)
Повик. бр.	017

Географија и местоположба

Селото се наоѓа во подножјето на планината Црна Гора, на надморска висина од 445 метри и е од збиен тип. Низ него портекува Ораовичка Река, при што го разделува селото на два дела. Има четири маала: Хаџиско, Муртеско, Чатачиско и Сејдијеско.

Историја

Селото е старо. Тоа се гледа по сочуваните домородни фамилии и цркви. Селото порано се наоѓало малце посеверно од денешното, кај месноста киша. Таму имало и манастир посветен на Свети Петар. Сочувана е црквата Свети Никола, која била вкопана 2 метри во земја, а исто така имало и црква во Чатачиското маало, за која нема траг денес.^[1]

Во XIX век, селото е дел од Прешевската Каза на Приштинскиот Санџак.

По Првата балканска војна, станува дел од Кралството Србија, т.е. Јужна Србија. По Втората светска војна, званично останува во рамките на Србија.

Население

Според пописот од 1913 година селото има 1.259 жители и било дел од општина Прешево.^[2]

Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралство Југославија во 1931 година, селото имало 1.350 Албанци, 100 Роми и 100 Срби.^[3]

• Православни родови: Станковци, Миленковци, Тасини, сите староседелци. Стојилковци, Љубини, Стаменкови и Стошини доселени од Пчиња, Ивковци доселени од Врање, Стојановци од Коќура, Илинци од Шапранце.
• Исламизирани родови: Потурај и Читакај, двата се домородни.
• Муслимански родови: од фисот Соп: Абдулај; за Блута и Дошљакај не се знае од кој фис се; Кишај, Трстен се од фисот Тсач; Бељуљај, Аљиљај, Салијај, Фетај, Абдиљај, Аметај, Сабединај, Бељуљај, Хускај, Мочај, Чотај, Корбај, Ибишај, Јакупови се од фишот Гаш; Крумај се од фисот Бериш; Дукај се од Красниќ; Маличови, Маљокај, Фејзулови се мухаџири од Масурице; Јусуфови дошле од село Господинце; Исенови дошле од селото Лошо Букуровце; Беќирови и Качик дошле од Горна Морава; Абдулови се огранок на родот Абазови.
• По 1912 година 10 муслимански семејства се иселиле во Куманово, две во Турција, едно во Жуинце и едно во кумановско Черкези.

Година	1913	1931	1948	1953	1961	1971	1981	1991	2002	2011	2022
Население	1259	1550	2189	2388	2698	3284	3776	4113	3774	…	4181

Според пописот од 2022 година, селото имало 4.181 жители, со густина на населеност од 17.35/км². 50.3% биле мажи, 49.7% биле жени.^[4]