Остров на Кралот Џорџ (Јужни Шетландски Острови)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Островот на Крал Џорџ (аргентински шпански: Isla 25 de Mayo, чилеански шпански: Isla Rey Jorge, руски: Ватерло́о) — најголемиот од Јужните Шетландски Острови, кој се наоѓа на 120 километри од брегот на Антарктикот во Јужниот Океан. Островот го добил името по кралот Џорџ III.
Remove ads
Географија
Островот има три главни заливи, Максвеловиот Залив, Заливот на Адмиралитетот и Заливот на Крал Џорџ. Заливот на Адмиралитетот содржи три фјордови и е заштитен како специјално управувана област на Антарктикот според Протоколот за заштита на животната средина кон Антарктичкиот договор.[1]
Историја
Островот првпат бил прифатен за Велика Британија на 16 октомври 1819 година, формално анектиран [2][3] од Британија како дел од зависниците на Фолкландски Острови во 1908 година, а сега како дел од посебната Британска Антарктичка Територија. Островот бил преземен од Чиле во 1940 година, како дел од Чилеанската Антарктичка Територија. Исто така, бил побаран и од Аргентина во 1943 година, сега како дел од Аргентински Антарктик, наречен од Аргентинците Isla Veinticinco de Mayo (25 мај) во чест на нивниот национален ден. САД и Русија не признаваат никакви претензии за Антарктикот и формално го задржале своето право да бараат територии на Антарктикот.
Островот бил откриен и именуван од британскиот истражувач Вилијам Смит во 1819 година, кој го нарекол по тогашниот крал Џорџ III.[4] Островот е околу 95 километри долг и 25 километри широк со површина од 1.150 квадратни метри. Над 90% од површината на островот е трајно заледена.[4] Во 1821 година, 11 луѓе од бродот Лорд Мелвил ја преживеале зимата на островот, првите луѓе што го сториле тоа на Антарктикот.
Remove ads
Живот на островот
Крајбрежните области на островот се дом на релативно разновиден избор на вегетација и животински свет, вклучувајќи морски слонови, веделови фоки и леопардови фоки, како и аделински пингвин. На овој остров во текот на летните месеци се гнездат и неколку други морски птици, вклучително и поморници.
Човечка активност
Чилеанските научници тврдат дека Американските староседелци ја посетиле областа поради камените артефакти пронајдени од операциите за земање примероци од дното во заливот Адмиралитет;[5] сепак, артефактите - две врвови од стрели - подоцна било откриено дека биле засадени.[6][7]
Човечкото живеење на островот Крал Џорџ е ограничено на истражувачки станици кои припаѓаат на Аргентина, Бразил, Чиле, Кина, Јужна Кореја, Перу, Полска, Русија, Уругвај и САД. Повеќето од овие станици се постојано екипирани, кои вршат истражувања во различни области како што се биологијата, екологијата, геологијата и палеонтологијата. Базата „Претседател Едуардо Фреј Монталва“, чилеанска станица на полуостровот Филдес, е управувана како постојано село со писта (со голем хангар и контролна кула заедно со други згради), кафетерии за персоналот на нејзините неколку агенции таму, банка, пошта канцеларија и удобни семејни домови. Чиле (како Аргентина и Велика Британија) го смета целиот Антарктички Полуостров и Јужните Шетландски Острови како дел од територијата на таа земја; сепак, условите на Антарктичкиот договор му дозволуваат на Чиле да го колонизира полуостровот без отворено да ги следи своите територијални претензии.[8] Основата на кинескиот „Голем Ѕид“ има внатрешна повеќенаменска просторија која служи како кошаркарско игралиште со целосна големина.
Во 2004 година, на островот во близина на руската станица „Белингсхаузен“ била отворена руска православна црква, црквата „Св.Троица“. Во црквата, една од најјужните во светот и една од ретките постојани објекти на Антарктикот, постојано работи свештеник.
Во октомври 2013 година, американскиот хеви-метал бенд Металика објавила дека ќе одржи концерт спонзориран од Кока Кола на хелиодромот на станицата „Карлини“.[9] Концертот се одржал на 8 декември 2013 година.[10]
Првиот обид за убиство на Антарктикот се случил на островот во 2018 година на руската станица „Белингсхаузен“.[11]
Мала количина специјализирана туристичка активност исто така се одвива во текот на летото, вклучително и годишен маратон, познат како Антарктички маратон.
Полуостровот Филдес е долг 7 километри. Именуван е од асоцијацијата со блискиот теснец Филдес од страна на UK-APC во 1960 година.
Светилникот Поинт Томас на станицата „Арктовски“ е најјужниот светилник на светот.[12]
Националната океанска и атмосферска управа ја води Лени Базата, сезонска истражувачка станица за проучување на пингвини на заливот Адмиралитет. Оваа мала станица, наречена Копакабана, работи само во летото на Антарктикот, но се користи како колиба за преживување во зима.[13]
Remove ads
Клима
Полуостровот и неговите блиски острови се сметаат за најблаги услови за живот на Антарктикот. Климата на островот е под силно влијание на околниот океан.[14] Според системот Кепеновата класификација на климата, таа е една од ретките места на Антарктикот класифицирани како клима на тундра наместо како клима на ледена капа.[15] Варијациите на температурите се мали со најстудениот месец, јули во просек −6.5 °C (20.3 °F) и 1.5 °C (34.7 °F) во најтоплиот месец.[16] Со само 591,3 сончеви часови годишно, времето е често нестабилно и облачно во текот на годината со врнежи во форма на снег и дожд.[14] Во просек, 729 мм врнежи паѓаат годишно.[14]
.jpg/220px-Collins_Glacier,_King_George_Island,_Antarctica_(27_December_2018).jpg)
Remove ads
Библиографија
- AGE Џонс, „Капетан Вилијам Смит и откривањето на Нов Јужен Шетланд“, Географски журнал, км. 141, бр. 3 (ноември 1975 година), стр. 445–461
- Алан Гарни, Под конвергенцијата: Патувања кон Антарктикот, 1699–1839, Пингвин Букс, Њујорк, 1998 година
- Revista de la Asociación Geológica Argentina 62 (1): стр. 35–43 шпански
- Е. Серано. Espacios protegidos y politica territorial en las islas Shetland del Sur (Antártida). Boletín de la AGENº 31 – 2001, стр. 5–21
Remove ads
Наводи
Надворешни врски
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads