Сотоцвански јазици

Сотоцванските јазици се група на мошне сродни јужни банту-јазици што се говорат во јужна Африка. Тие се:

• цвана (сецвана), сото (јужен сото, сесото), северен сото (сесото са Лебоа)
• лози (силози или рози)

Сотоцвански
Географска распространетост:	ЈАР, Лесото, Боцвана
Класификација:	нигер-конгоански атлантско–конгоанско бенуе-конгоанско бантоидно јужно бантоидно банту јужнобанту сотоцвански
Гранки:	—

Ова групирање соодветствува на рубриката S.30 во Гатриевата класификација^[1] на јазиците од семејството банту.

Цвана, јужниот сото и разните дијалекти што го сочинуваат северниот сото се заемноразбирливи.

Северниот сото е категорија која не е препознатлива како јужен сото, ниту пак како цвана,^[2] и опфаќа најразлични дијалекти како педи (сепеди), цвапо (сецвапо), ловеду (килобеду), пај и пулана. Махо (2002) ги остава источносотските варијанти куцве, пај и пулана како некласификувани во склоп на сотоцванската група.

Лози се говори во Замбија и североисточна Намибија (во појасот Каприви). Значително се разликува од останатите сотоцвански јазици по големите влијанија од јазикот лујана, и можеби други замбиски и капривски јазици. Во Гатриевото дело, лози е погрешно класификуван како K.21.^[3]