Тодор Лазаров

Тодор Лазаров Хаџи Димитриев — македонски револуционер, учесник во македонското револуционерно движење, деец на Македонската револуционерна организација. Брат е на дедото на Љупчо Арсов.

Тодор Лазаров
Роден	1869 Штип, Македонија
Починал	29 септември 1912 Софија, Бугарија

Животопис

Лазаров е роден 1869 година во градот Штип, тогаш во Отоманското Царство. Потекнувал од видното семејство Хаџи Димитриеви. Завршил VI клас во Солунска машка гимназија „Св. Кирил и Методиј“ и станал прогимназиски учител во Штип. По една година го напуштил училиштето и започнал да се занимава со трговија. Лазаров зборува, француски, отомански турски и фарси.

Штипското раководно тело: Тодор Лазаров, Иван Панајотов, Коце Гочев и Мише Бачов.

Влегол во првиот револуционерен комитет на Македонската револуционерна организација во Штип 1894-1895 година, бил покрстен од Даме Груев. Во 1896 година заедно со Ѓорче Петров и Мише Развигоров го ликвидирал србоманот Јордан Бабамов, поради што бил уапсен. Во текот на Виничката афера повторно бил уапсен ^[1], во 1899 година бил осуден на 4 години затвор, казната ја издржувал во Скопје и Приштина. На Солунскиот конгрес од 1903 година бил делегат. Во 1905 година, бил уапсен зедно со д-р.Петар Кушев, осуден и заточен во Тарабулус ал Шам ^[2]. По Младотурската револуција бил амнестиран, учествува во уредувањето на Сојуз на бугарски уставни клубови и влегол во неговото Централно управно тело.

По неуспехот на Хуриетот во 1909 - 1910, заедно со Тодор Александров учествувал во обновата на организациската дејност во Штипско и во мај 1910 година е избран за член на Задграничното претставништво заедно со Павел Христов ^[3][4].

Се разболел од туберкулоза и по избувнувањето на Првата балканска војна се самоубил ^[5][6][7] Според Георги Поп Христов последните зборови на Лазаров биле: Македонија е изгубена ^[8]. Михаил Думбалаков за Лазаров напишал:

...(Кога б.н) сите ги прифатија ентузијазмот и волјата за борба, во... хотелот Ројал бавно гаснеше живтот на еден од најбудните синови на Македонија. Смелиот водач на револуционерно Штипско, војникот на бунтот и душата на толку безумно смели акциии... беше легнат на кревет од жолтата сопатничка на потребите и незгодите - туберкулозата.

Ревоуцијата ги изела дробовите на Тодор Лазаров. И сред всеопштиот подем, тој сега беше принуден да биде далечен, бесполезен и загубен меѓу толпата... Трагедијата на револуционерот беше необхватна... Непогоден да влезе и изгори во големата борба , револуционерот го застрела едно од најголемите срца на Македонија. Господар на животот, тој беше станал и господар на смртта ^[9].

Галерија

• 
  Портрет на Лазаров
• 
  Портрет на Лазаров
• 
  Лазаров и Кушев во Тарабулус ал Шам
• 
  ^{[белешка 1]}
• 
  Соопштение на ЗП во Софиja од март 1911 г
• 
  ^{[белешка 2]}