Ѓорѓи Динков

Ѓорѓи Костадинов Динков - Динката ( 1839 во Солун — 1876 во Атина) ― македонски културно-национален деец, учител, учебникар, поет, публицист и општественик.^[1]

Ѓорѓи Динков - Динката
Роден	1839 година Солун, Солунски Пашалак, Отоманско Царство
Починал	1876 година Атина, Кралство Грција Болест и изнемоштеност
Татко	Константин Држилович
Мајка	Велика Држилович

Животопис

Основното училиште го завршил во Солун, а потоа две години учел две години во Богословското училиште на Халки, Атина и во Смоленската гимназија во Русија (1859-1860).^[1] Во Русија се запознал со идеите на Висарион Белински, Николај Доброљубов и Николај Чернишевски.^[2] Рано се поврзал со Димитар Миладинов и Стефан Верковиќ и патува низ Македонија, собирајќи географско-етнографски и фолклорни материјали. Настојувал чичко му Киријак Држилович, да отвори словенска печатница во Солун, а пак татко му Константин Држилович, интервенирал во Зографскиот манастир да биде отворена печатница, во која би биле печатени делата на неговиот син.^[1]

Се обидел да се приклучи на Македонската легија во Белград, но бил спречен на границата (1862 година). Кореспондирал со Гарибалди, Георги Стојков Раковски и други личности од Европа. Поради вербален напад на султанот одлежал 17 месеци во затвор во Видин (Бугарија), до 2 јули 1863 година. Седум месеци по излегувањето од затвор, бил повторно затворен (февруари, 1863 година), кога бил наклеветен од Грците, како руски шпион и панславист.^[2] Во родниот дом во Солун, го отворил првото училиште на народен јазик (1866-1868) ѝ станал основач и настојател на првата црковно-училишна општина.^[1]

Објавувал статии за јазикот, географијата и историјата на Македонија во константинополскиот весник „Македония“ (1867–1868), Учителствувал во Прилеп, Битола и костурското село Загоричани (1869-1871).^[1] Во Загоричани негов ученик бил Димитар Благоев, подоцна основач на Бугарската комунистичка партија.^[2] Поради воведување на народниот јазик, со употребата на своите учебници и поради неговата будителска дејност во целиот реон, бил претепан од гркоманите и одново затворен во Костур (според едни извори тоа било во 1869,^[2] а според други во 1871^[1]). Се вратил во Солун, каде повторно бил наклеветен, по што побегнал во Атина каде почнал да соработува со весникот „Еон“. Истормозен и болен, починал во Атина во 1876 година.^[1]

Како и Партенија Зографски, така и Динката се залагал за создавање заеднички книжевен македонско-бугарски јазик, но со основа на македонскиот говор.^[2] Останала непубликувана неговата поезија, како ѝ учебниците „Граматика на македонскиот бугарски јазик“, „Наречие Солунскаго округа“, „Подробна географија на Македонија“ и други, како и монографски описи на градови („Историја на града Негош“) и публицистички прилози („Познај себеси“).^[1]

Родословие

Динка

Киријак Држилович (? — 1877)

Константин Држилович (? — 1890)

Ѓорѓи Динков (1839 — 1876)

Славка Динкова (1848 — 1869)

Димитриос Динкас (1876 — 1874)

Библиографија

• Андоновски, Христо. 1979. „Семејството Држиловци од Солун“ во: Школството, просветата и културата во Македонија во времето на Преродбата. Скопје: МАНУ.

• Ристовски, Блаже. 1958. „Кирјак Држилович, печатар и преродбеник во половината на XIX век“. Разгледи бр. 1.