Северноатлантски договор

Северноатлантски договор, понекогаш нарекуван Вашингтонски договор — договор кој е спроведуван од Северноатлантската договорна организација, и кој претставува нејзина правна основа. Договорот бил потпишан во Вашингтон на 4 април 1949 година од комитет предводен од американскиот дипломат Теодор Ахилес. Претходни тајни разговори се воделе во Пентагон помеѓу 22 март и 1 април 1948 година. Ахилес му оддава признание на американскиот дипломат Џон Д. Хикерсон за најважните делови од договорот.^[1]

Северноатлантски договор

Страна за автентикација на Северноатлантскиот договор
Тип	воен сојуз
Место	Вашингтон
На сила од	24 август 1949; пред 76 години (1949-08-24)
Услов	Ratification by the majority of the signatories including Belgium, Canada, France, Luxembourg, the Netherlands, the United Kingdom, and the United States
Странки	30
Чувар	Влада на Соединетите Американски Држави
Јазици	француски, англиски
Целосен текст
North Atlantic Treaty на Викиизвор

Тековни земји-членки на НАТО

Со потпишување на Северноатлантскиот договор, страните се решени „да ја заштитат слободата, заедничкото наследство и цивилизација на народите, засновани врз принципите на демократија, поединечна слобода и владеење на правото“.

Членки

Членки основачки

Следните дванаесет држави го потпишале договорот и со тоа станале основачки членки на НАТО:

•  Белгија
•  Данска
•  Исланд
•  Италија
•  Канада
•  Луксембург
•  Норвешка
•  Обединето Кралство
•  Португалија
•  САД
•  Франција
•  Холандија

Подоцнежни членки

Следните 18 држави се приклучиле на договорот по 12-те држави основачи:

•  Грција (1952)^[2]
•  Турција (1952)
•  Германија (1955)^[3]
•  Шпанија (1982)
•  Полска (1999)
•  Унгарија (1999)
•  Чешка (1999)
•  Бугарија (2004)
•  Естонија (2004)
•  Латвија (2004)
•  Литванија (2004)
•  Романија (2004)
•  Словачка (2004)
•  Словенија (2004)
•  Албанија (2009)
•  Хрватска (2009)
•  Црна Гора (2017)
•  Македонија (2020)