Ширмер тест

Ширмеровиот тест се користи за објективно мерење на количината на солзи произведени од окото. ^[1] За оваа цел се прикачува 5 мм широка и 35 мм долга лента од филтер-хартија (лакмусова хартија) на надворешниот агол на очниот капак во конјунктивалната кеса. По 5 минути се чита растојанието што го покрива солзавната течност во хартиената лента.

Ширмер тест

Се прави разлика помеѓу два различни теста: Ширмер I и Ширмер II тест.

Ширмер I

Овој тест се изведува на неанестезирано око, при што се тестира секрецијата при надразнување. Кај овој тест нормално се очекува обојување на лакмусовата лента од околу 15 мм.

Ширмер II

Овој тест, уште наречен и базален Ширмер тест, се изведува под локална анестезија за да се спречи иритација на очите. Соодветно, овде се мери помала вредност (помало растојание на пребојување на хартијата), што поблиску одговара на базалната секреција на солзи, т.е. вообичаената солзна секреција при отсуство на дразба.

Нормален наод кај овој тест се повеќе од 10 мм, додека помалку од 10 мм укажува на недоволно производство на солзи, вредностите под 5 мм за 5 минути се патолошки.

Тестот треба да го вршат само офталмолози, бидејќи постои ризик од ерозија на рожницата (корнеата) доколку се користи неправилно.

Патолошки Ширмер тест може да е присутен, на пример, кај следниве болести:

• Сјогренов синдром (Сика-синдром)
• недостаток на витамин А
• земање одредени лекови (атропин или хиосциамин, бета блокатори, итн.)
• трахома
• лагофталмус
• фацијална пареза при лезија на влакната на седмиот кранијален нерв, поточно на нервните влакна од N. petrosus major