Јустинијан I
From Wikipedia, the free encyclopedia
Јустинијан I (латински: Flavius Petrus Sabbatius Iustinianus; 11 мај 483 — 13/14 ноември 565) — византиски владетел од Македонија како цар на Источното Римско Царство (527 — 565 година), христијанин и православен теолог. Настојувал да ја обнови моќта и големината на Римското Царство која била ослабена со упадите на варварските племиња. Познат е по проширувањето на царството, првенствено со воените походи на Велизариј, како и по неговиот брак со царицата Теодора, која била сметана за негов корегент. Историјата го памети и како голем реформатор на класичното римско право. Јустинијан бил една од најзначајните личности во доцната антика, и со него завршува периодот на благосостојба во Византија, сè до IX век кога таа повторно ќе се издигне.
Јустинијан I, роден Управда, од татко Исток[1] | |||||
---|---|---|---|---|---|
Цар на Византија | |||||
Византиски цар | |||||
На престол | 1 август 527 — 14 ноември 565 | ||||
Претходник | Јустин I | ||||
Наследник | Јустин II | ||||
Сопружник | Теодора | ||||
|
Изградил голем број храмови, од кои најубав е Света Софија во Цариград. Ги собрал и ги спроведувал римските закони. Самиот издавал многу строги закони против неморал и распуштеност. Ја составил црковната песна „Јединородни Сине и Слове Божји“, којашто од 536 година почнала да се пее на литургија.[се бара извор] Го свикал Петтиот вселенски собор во 553 година.[се бара извор]
Поради неговите заслуги за развојот на црквата и ширењето на верата, светиот цар Јустинијан се смета за светец во христијанството.[се бара извор]