ഡ്രൗണിംഗ് ഗേൾ

ഡ്രൗണിംഗ് ഗേൾ 1963-ൽ റോയി ലിക്റ്റൻസ്റ്റൈൻ സിന്തറ്റിക് പോളിമർ പെയിന്റ് ഉപയോഗിച്ച് കാൻവാസിൽ പകർത്തിയ ഒരു എണ്ണച്ചായാചിത്രമാണ്. (സീക്രട്ട് ഹാർട്ട്സ് അല്ലെങ്കിൽ ഐ ഡോൺട് കെയർ! എന്നും ഈ ചിത്രം അറിയപ്പെടുന്നു). ലിച്ചൻ‌സ്റ്റൈന്റെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട രചനകളിലൊന്നാണ് ഈ പെയിന്റിംഗ്. ഒരുപക്ഷേ 1963 ലെ ഡിപ്റ്റിച് വാം! എന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രശംസ നേടിയ ചിത്രവുമായി സാമ്യമുള്ളതായിരിക്കാം. പോപ്പ് ആർട്ട് പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ ഏറ്റവും പ്രതിനിധാനമായ ചിത്രങ്ങളിലൊന്നായ ഡ്രോണിംഗ് ഗേൾ 1971-ൽ മ്യൂസിയം ഓഫ് മോഡേൺ ആർട്ട് ഏറ്റെടുത്തു. പെയിന്റിംഗിനെ "മെലോഡ്രാമയുടെ മാസ്റ്റർപീസ്" എന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു, 1960-കളുടെ മധ്യത്തോടെ അദ്ദേഹം തിരികെക്കൊണ്ടുവന്ന പ്രമേയങ്ങളിലൊന്നായ ദുരന്ത സാഹചര്യങ്ങളിലുള്ള സ്ത്രീകളുടെ ചിത്രീകരണത്തിലെ ആദ്യകാല ചിത്രങ്ങളിലൊന്നായിരുന്നു ഇത്.

ഡ്രൗണിംഗ് ഗേൾ
കലാകാരൻ	Roy Lichtenstein
വർഷം	1963
Medium	oil and synthetic polymer paint on canvas
അളവുകൾ	171.6 cm × 169.5 cm (67+5⁄8 in × 66+3⁄4 in)
സ്ഥാനം	Museum of Modern Art, New York City
Coordinates	40°45′41.34″N 73°58′39.59″W
Accession	685.1971

ഈ ചിത്രം, പ്രക്ഷുബ്ധമായ ഒരു സമുദ്രത്തിൽ, കണ്ണ് നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന ഒരു സ്ത്രീയെ കാണിക്കുന്നു. ഒരു പ്രണയനൈരാശ്യത്തിൽനിന്നെന്ന വണ്ണം അവൾ വൈകാരികമായി ദുഃഖിതയാണ്. ഒരു ചിന്താ കുമിള ഇങ്ങനെ വായിക്കുന്നു: "I Don't Care! I'd Rather Sink — Than Call Brad For Help!" ഈ വിവരണ ഘടകം സംഭവബഹുലതയും സ്‌തോഭജനകവുമായ സാഹചര്യത്തെ ഉയർത്തിക്കാട്ടുന്നു. ലിക്റ്റൻസ്റ്റൈന്റെ വിചിത്രപ്രയോഗം, യന്ത്രത്തിന്റെ പുനർനിർമ്മാണത്തെ അനുകരിക്കുന്നതിന് അതിന്റെ ഗ്രാഫിക്സ് ആവർത്തിക്കുന്നു. 1962- ലെ ഡിസി കോമിക്സ് പാനലിൽ നിന്നും ഹൊകുസായിയുടെ ഗ്രേറ്റ് വേവ് ഓഫ് കനഗാവയിൽ നിന്നും ആധുനിക കലാകാരന്മാരായ ജീൻ ആർപ്, ജൊവാൻ മിറോ എന്നിവരിൽ നിന്നും കടമെടുക്കുന്നു. ബ്രാഡ് എന്ന ഒരു കഥാപാത്രത്തെ പരാമർശിക്കുന്ന പല ലിക്റ്റൻസ്റ്റൈൻ സൃഷ്ടികളിൽ ഒന്നാണിത്. സൃഷ്ടിയുടെ ഗ്രാഫിക്കൽ, ആഖ്യായിക മൂലകങ്ങൾ എന്നിവ സ്രോതസ്സിൽ നിന്ന് പകർത്തിയവയാണ്.

പശ്ചാത്തലം

1950 കളുടെ അവസാനത്തിലും 1960 കളുടെ തുടക്കത്തിലും ഒട്ടേറെ അമേരിക്കൻ പെയിന്റിംഗുകൾ കോമിക് സ്ട്രൈപ്പുകളുടെ ചിത്രീകരണങ്ങളും ചലനങ്ങളും സ്വീകരിക്കാൻ തുടങ്ങി.^[1] റോയി ലിക്റ്റൻസ്റ്റീൻ 1958-ൽ കോമിക്ക് കഥാപാത്രങ്ങളുടെ വരകൾക്ക് രൂപംനൽകി. ആൻഡി വാർഹോൾ തന്റെ ആദ്യകാലചിത്രങ്ങൾ 1960-ലെ ശൈലിയിൽ നിർമ്മിച്ചു. 1961-ൽ വോർഹോളിന്റെ സൃഷ്ടിയെക്കുറിച്ച് അറിവില്ലാത്ത ലിക്റ്റൻസ്റ്റൈൻ ലുക്ക് മിക്കിയും പോപ്പിയും നിർമ്മിച്ചു.^[2]

In 1961, Roy Lichtenstein's cartoon work advanced from animated cartoons to more serious themes such as romance and wartime armed forces.

വാർഹോൾ കോമിക് സ്ട്രൈപ്പുകളുടെയും മറ്റ് പോപ്പ് ആർട്ട് വിഷയങ്ങളുടെയും സിൽക്ക്സ് സ്ക്രീനുകൾ നിർമ്മിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, കാംബെൽസിന്റെ സൂപ്പ് കാൻസിലേക്ക് ലിക്റ്റൻസ്റ്റൈന്റെ പൂർത്തിയായ കോമിക്സിന്റെ പോരാട്ടത്തെ ഒഴിവാക്കാൻ കാലാകാലങ്ങളിൽ അദ്ദേഹം ഒരു വിഷയമാക്കി തീർത്തു.^[3] അദ്ദേഹം ഒരിക്കൽ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: "ലിക്റ്റൻസ്റ്റൈൻ, ജയിംസ് റോസൻക്വിസ്റ്റ് എന്നിവയിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായ പലതും ഇതിൽ ഉണ്ടാകും. അത് അത്ര തന്നെ വളരെ വ്യക്തിപരവുമായിരിക്കും. അവർ ചെയ്യുന്നത് കൃത്യമായി ഞാൻ ചെയ്യുന്നുവെന്ന് തോന്നുന്നില്ല.^[4]

ഡ്രൗണിംഗ് ഗേൾ, ലിച്ചൻ‌സ്റ്റൈന്റെ കാർട്ടൂൺ സൃഷ്ടിയുടെ പുരോഗതിയെ ചിത്രീകരിച്ചു. ഇത് 1961-ൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ അമൂർത്ത ആവിഷ്കാരവാദ കാലഘട്ടത്തിൽ ആനിമേറ്റഡ് കാർട്ടൂണുകളിൽ നിന്ന് റൊമാൻസ്, യുദ്ധകാല സായുധ സേന പോലുള്ള ഗുരുതരമായ തീമുകളിലേക്ക് വിട്ടുപോയതിനെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു.^[5]അക്കാലത്ത്, ഈ കാർട്ടൂൺ ചിത്രങ്ങളിൽ, വളരെ വൈകാരിക ഉള്ളടക്കത്തെക്കുറിച്ച് ഞാൻ വളരെ ആവേശഭരിതനായിരുന്നു, എന്നാൽ വൈകാരിക ഉള്ളടക്കത്തിൽ നിന്ന് വേർപെടുത്തിയ സ്നേഹം, വിദ്വേഷം, യുദ്ധം മുതലായവ വ്യക്തിപരമായി കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതിൽ നിന്ന് വ്യതിചലിച്ചുവെന്ന് ലിച്ചൻ‌സ്റ്റൈൻ പറഞ്ഞു.1962 നും 1963 നും ഇടയിൽ നാലു പിക്കാസോകൾ ലിച്ചൻ‌സ്റ്റൈൻ പാരഡി ചെയ്തിരുന്നു.^[6]കരയുന്ന സ്ത്രീകളെക്കുറിച്ചുള്ള പിക്കാസോയുടെ ചിത്രീകരണം ലിച്ചെൻ‌സ്റ്റൈനെ സ്വാധീനിച്ചിരിക്കാം. ഹോപ്ലെസ്, ഡ്രോണിംഗ് ഗേൾ തുടങ്ങിയ ചിത്രങ്ങളുടെ ചിത്രീകരണത്തിന് വികാരങ്ങളെ വ്രണപ്പെടുത്തുന്ന കണ്ണുകളുള്ള സ്ത്രീകൾ വിഷയങ്ങളായി തീർന്നു.^[7]

1960 കളുടെ ആരംഭം മുതൽ പകുതി വരെ ദുരിതത്തിലായ സ്ത്രീകളെ ചിത്രീകരിക്കാൻ അദ്ദേഹം ഊന്നൽ നൽകിയതിന്റെ മറ്റൊരു സ്വാധീനം, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആദ്യ വിവാഹം അക്കാലത്ത് ഇല്ലാതാകുകയായിരുന്നു എന്നതാണ്.^[8]ഇസബെൽ വിൽ‌സണുമായുള്ള ലിച്ചൻ‌സ്റ്റൈന്റെ ആദ്യ വിവാഹം രണ്ട് ആൺമക്കളായി 1949 മുതൽ 1965 വരെ നീണ്ടുനിന്നു; 1963-ൽ ദമ്പതികൾ വേർപിരിഞ്ഞു.^[9][10]

ലിച്ചെൻ‌സ്റ്റൈൻ കോമിക്ക് അധിഷ്ഠിത രചനകളിലേക്ക് മാറിയപ്പോൾ, വിഷയം ഉൾക്കൊള്ളുന്നതിനിടയിൽ അദ്ദേഹം ശൈലി അനുകരിക്കാൻ തുടങ്ങി. ലളിതമായ വർണ്ണ സ്കീമുകളും വാണിജ്യ അച്ചടി പോലുള്ള സാങ്കേതികതകളും അദ്ദേഹം പ്രയോഗിച്ചു. അദ്ദേഹം സ്വീകരിച്ച ശൈലി "കട്ടിയുള്ളതും തീർത്തും അതിർത്തി രേഖകളാൽ പരിമിതപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്ന ബോൾഡ് നിറമുള്ള കട്ടിയുള്ള വരമ്പുകൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ലളിതവും നന്നായി രൂപപ്പെടുത്തിയതുമായ ചിത്രങ്ങൾ ആയിരുന്നു."^[11]കടമെടുത്ത സാങ്കേതികത "വർണ്ണ സർക്കിളുകളുടെ പാറ്റേണുകളുള്ള ടോണൽ വ്യതിയാനങ്ങളെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു, അത് പത്ര അച്ചടിയിൽ ഉപയോഗിക്കുന്ന ബെൻ-ഡേ ഡോട്ടുകളുടെ അർദ്ധ-ടോൺ സ്ക്രീനുകളെ അനുകരിക്കുന്നു".^[12]ഇത് ഹെർഗെയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ലിഗ്നെ ക്ലെയർ ശൈലിയുടെ അനുകരണമാണെന്ന് പിബിഎസ് വാദിക്കുന്നു.^[13]ലിച്ചെൻ‌സ്റ്റൈൻ ഒരിക്കൽ തന്റെ സാങ്കേതികതയെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞു: "ഞാൻ പറഞ്ഞു പഴകിയ ഒരു ഫലിതമോ ശൈലിയോ എടുത്ത് അത് സ്മാരകമായി മാറ്റുന്നതിന് അതിന്റെ ഫോമുകൾ ക്രമീകരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു.^[9]