Ил Хаант Улс
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ил Хаант Улс нь XIII-XIV зууны үеийн Монголын эзэнт гүрний доторх дөрвөн ханлигийн нэг юм. Тус улс нь Персэд төвлөрч, өнөөгийн Иран, Ирак, Афганистан, Туркменистан, Армени, Азербайжан, Гүрж, Турк, баруун Пакистаны нутаг дэвсгэрийг хамарч байлаа. Ил хант улсыг анх 1219-1224 онд Чингис хаан Хорезмын эзэнт улсыг байлдан дагуулах үеэр үндэслэсэн бөгөөд Чингис хааны ач Хүлэгү хан анх байгуулжээ.
Ил Хаант Улс ᠢᠯᠡ ᠬᠠᠭᠠᠨᠲᠤ ᠤᠯᠤᠰ | ||||||
Ил Хаант Улсын далбаа | ||||||
Цаг тооны хэлхээс 1256 — 1335 он | ||||||
| ||||||
Үндсэн хууль цааз | Их Засаг | |||||
Албан хэл | Монгол (хааны ордныхон, баримт бичиг)[1] Перс (хэлэлцэх,албаны, захиргааны, баримтын хэл)[2] Араб[3] | |||||
Нийслэл | Марага (1256–1265 он) Табриз (1265–1306 он) Солтаниех (1306–1335 он) | |||||
Төрийн хэлбэр | Хаант засаг (нүүдэлчдийн эзэнт гүрэн) | |||||
Төрийн тэргүүн – 1256–1265 он – 1316–1335 он |
Хаан Хүлэгү хаан Абу Саид Бахадур хан | |||||
Гүйцэтгэх засаглал | Их Хуралдай | |||||
Нутаг дэвсгэр | 3.750.000 км² | |||||
Байгуулагдсан | 1256 он | |||||
Задран унасан | 1335 он | |||||
Ил Хаант Улсын нутаг дэвсгэр | ||||||