Orang Lampung
bangsa yang berasal daripada Lampung di Indonesia From Wikipedia, the free encyclopedia
bangsa yang berasal daripada Lampung di Indonesia From Wikipedia, the free encyclopedia
Orang Lampung atau Suku Lampung (Jamma Lampung Templat:Lang in; Ulun Lappung Templat:Lang in) ialah kelompok etnik asli Lampung dan beberapa bahagian Sumatera Selatan (terutamanya di wilayah Martapura Kabupaten Empat Lawang, Muaradua daerah Kabupaten Ogan Komering Ulu Selatan, daerah Kayu Agung Kabupaten Ogan Komering Ilir, daerah Tanjung Raja Kabupaten Ogan Ilir), Bengkulu (di daerah Merpas Kabupaten Kaur), serta di pantai barat daya Banten (di Cikoneng Kabupaten Serang). Mereka bertutur dalam bahasa Lampung, bahasa Lampungik yang dianggarkan mempunyai 1.5 juta penutur.[2]
Ulun Lampung Templat:Lang in Jamma Lappung Templat:Lang in | |
|---|---|
 Pengantin perempuan dan lelaki Lampung pada tahun 1987. Kedua-dua pasangan itu adalah dari suku Sungkai Bungamayang. Tudung kepala tradisional pengantin perempuan, yang dipanggil Siger, biasa digunakan dalam perkahwinan Lampung. | |
| Kawasan ramai penduduk | |
 Indonesia | 1,381,660[1] |
 Lampung | 1,028,190 |
 Jawa Barat | 92,862 |
 Banten | 69,885 |
 Jakarta | 45,215 |
 Sumatra Selatan | 44,983 |
| Bahasa | |
| Agama | |
| Islam | |
| Kumpulan etnik berkaitan | |
| |
Asal usul orang Lampung erat kaitannya dengan nama Lampung itu sendiri. Pada abad ke-7 orang Cina telah pun menyebut tentang sebuah tempat di selatan (Nampang) di mana ia dikatakan sebagai tempat kerajaan Tolang Pohwang, lokasi bekas wilayah kerajaan itu kini boleh merujuk. ke kawasan Kabupaten Tulang Bawang atau kawasan di tepi Sungai Tulang Bawang, ini disokong oleh Prof. Gabriel Ferrand (1918).[3] Terdapat bukti kukuh bahawa Lampung adalah sebahagian daripada empayar Srivijaya dengan empayarnya. ibu kota di Jambi dan telah menakluki sebahagian wilayah Asia Tenggara termasuk Lampung sehingga abad ke-11.[4]
Dalam kronik ke-5 Taiping Huanyu Ji, nama negeri-negeri Nan-hai (Lautan Selatan) telah direkodkan dan di antaranya terdapat dua negeri yang disebut dalam turutan, To-lang dan Po-hwang. Negeri To-lang disebut sekali sahaja, tetapi negeri Po-hwang disebut berkali-kali kerana negeri ini telah menghantar utusan ke China pada tahun 442, 449, 451, 459, 464 dan 466.[5]
Dikatakan bahawa terdapat juga kerajaan Tulangbawang, walaupun idea itu datang dari penyatuan dua nama dalam hikayat Cina.[6]
Asalnya nasab orang Lampung berasal dari kerajaan Sekala Brak.[7] Bagaimanapun, dalam pengertian adatnya orang Lampung berkembang dan menjadi dua kelompok orang, iaitu orang Saibatin Lampung (pantai) dan orang Pepadun Lampung (dalaman).[8] Adat orang Saibatin terkenal dengan golongan bangsawan, [8] manakala adat masyarakat Pepadun yang muncul kemudiannya mempunyai nilai demokrasi yang berkembang di bertentangan dengan nilai bangsawan yang dipegang oleh orang Saibatin.[8]
Orang Lampung Saibatin mendiami wilayah adat seperti Labuhan Maringgai, Pugung, Jabung, Way Jepara, Kalianda, Raja Basa, Teluk Betung, Padang Cermin, Cukuh Balak, Way Lima, Talang Padang, Kota Agung, Semaka, Suoh, Sekincau, Batu Brak, Belalau, Liwa, Pesisir Krui, Ranau, Martapura, Muara Dua, Kayu Agung dengan empat kota ini berada di wilayah Sumatera Selatan, Cikoneng di Pantai Banten dan termasuk Merpas di Kabupaten Bengkulu Selatan . Saibatin Lampung juga sering disebut sebagai Pesisir (pantai) Lampung kerana kebanyakannya tinggal di sepanjang pantai timur, selatan dan barat Lampung dengan masing-masing terdiri daripada:-[9]
Pepadun Lampung atau Pedalaman (dalaman) Lampung terdiri daripada:-[10]
Kehidupan falsafah masyarakat Lampung terkandung dalam manuskrip Kuntara Raja Niti,[11] iaitu:-
Nilai-nilai falsafah yang disebutkan di atas dilambangkan dengan lambang lima bunga hias mohor Lampung.
Ciri-ciri khas orang Lampung diungkapkan dalam adi-adi (puisi):-
Tandani ulun Lampung, wat piil-pusanggiri
Mulia heno sehitung, wat liom ghega dighi
Juluk-adok gham pegung, nemui-nyimah muaghi
Nengah-nyampugh mak ngungkung, sakai-Sambaian gawi.
Bahasa Lampung ialah bahasa yang digunakan oleh orang Lampung di Lampung, selatan Palembang dan pantai barat Banten. Bahasa ini diklasifikasikan dalam cabangnya sendiri dari barat bahasa Melayu-Polinesia (bahasa Lampung)[12] dan paling rapat dengan Melayu, Sunda dan Jawa.[13] Bahasa Lampung mempunyai dua dialek utama iaitu dialek Api dan Nyo.[14] The Api dialek dituturkan oleh masyarakat Sekala Brak, Melinting Maringgai, Darah Putih Rajabasa, Balau Telukbetung, Semaka Kota Agung, Pesisir Krui, Ranau, Komering dan Daya (mereka yang mengamalkan adat Saibatin Lampung), termasuk Way Kanan, Sungkai dan Pubian. (mereka yang mengamalkan adat Pepadun Lampung). Dialek Nyo digunakan oleh masyarakat Abung dan Tulangbawang (mereka yang mengamalkan adat Pepadun Lampung). Menurut Dr. Van Royen, terdapat dua klasifikasi bahasa Lampung iaitu dialek Belalau atau dialek Api dan dialek Abung atau dialek Nyo.[15] Komering , yang dituturkan oleh Komering juga merupakan sebahagian daripada bahasa Lampungik tetapi kebanyakannya dianggap sebagai bahasa merdeka tersendiri, terpisah dari Lampung yang sepatutnya kerana orang Komering mempunyai budaya yang berbeza daripada orang Lampung.[16]
Tulisan Lampung yang disebut sebagai Had Lampung ialah satu bentuk penulisan yang berkaitan dengan skrip Pallawa dari India Selatan.[17] Sama seperti bentuk penulisan fonetik berasaskan suku kata yang serupa dengan vokal seperti yang digunakan dalam huruf Arab dengan menggunakan tanda fathah di baris atas dan tanda kasrah di baris bawah tetapi tidak menggunakan tanda dammah di baris hadapan kecuali tanda itu. digunakan di belakang, dengan setiap tanda mempunyai nama sendiri.
Ini menunjukkan bahawa aksara Lampung dipengaruhi oleh dua unsur iaitu aksara Pallawa dan aksara Arab. Aksara Lampung juga mempunyai bentuk kekerabatan dengan aksara Rencong, aksara Rejang,[17] aksara Bengkulu dan aksara Bugis.[18] Had Lampung terdiri daripada huruf utama, huruf kecil, huruf ganda dan gugusan konsonan, serta juga simbol, nombor dan tanda baca. Tulisan Lampung juga disebut sebagai KaGaNga, istilah untuk tulisan yang ditulis dan dibaca dalam arah dari kiri ke kanan dengan 20 huruf utama.
Tulisan tradisional Lampung telah mengalami perubahan sepanjang sejarah, menjadi kurang kompleks daripada versi kuno. Versi halus ini adalah apa yang diajar di sekolah hari ini.
Negarawan dan ahli politik:
Pengamal profesional:
Pelapor dan wartawan:
Pejuang kebebasan:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
