Kekilauan suria

Kekilauan suria (Jawi: ‏ككيلاوان سوريا‎‎; L_☉) ialah unit fluks sinaran (kuasa yang dipancarkan dalam bentuk foton) yang digunakan secara konvensional oleh ahli astronomi untuk mengukur kekilauan bintang, galaksi dan objek angkasa lain dari segi keluaran Matahari.

Evolusi kekilauan suria, jejari dan suhu berkesan berbanding Matahari masa kini. Sempena Ribas (2010)^[1]

Satu kilauan suria nominal ditakrifkan oleh Kesatuan Astronomi Antarabangsa ialah 7026382800000000000♠3.828×10²⁶ W.^[2] Matahari ialah bintang berubah lemah, dan oleh itu kekilauannya yang sebenar berubah-ubah.^[3] Turun naik utamanya ialah kitaran suria sebelas tahun (kitaran tompok matahari) yang menyebabkan variasi kuasi-berkala kira-kira ±0.1%. Variasi lain dalam tempoh 200–300 tahun yang lalu dianggap lebih kecil daripada ini.^[4]

Penentuan

Kilauan suria berkaitan dengan sinaran suria (pemalar suria). Sinaran suria bertanggungjawab untuk paksaan orbit yang menyebabkan kitaran Milankovitch, yang menentukan kitaran glasier Bumi. Purata sinaran di bahagian atas atmosfera Bumi kadang kala dikenali sebagai pemalar suria, I_☉. Penyinaran ditakrifkan sebagai kuasa per unit luas, jadi kilauan suria (jumlah kuasa yang dipancarkan oleh Matahari) ialah sinaran yang diterima di Bumi (pemalar suria) didarab dengan luas sfera yang jejarinya ialah jarak purata antara Bumi dan Matahari:$${\displaystyle L_{\odot }=4\pi kI_{\odot }A^{2}}$$iaitu A ialah jarak unit (nilai unit astronomi dalam meter) dan k ialah pemalar (yang nilainya sangat hampir dengan satu) yang mencerminkan fakta bahawa jarak purata dari Bumi ke Matahari bukanlah tepat satu unit astronomi.

Lihat juga

• Matahari
• Jisim suria
• Jejari suria
• Pelakuran nuklear
• Rantau aktif
• Proses alfa ganda tiga