Verb

Een Verb oder Verbum, -i , Pl. Verben (v. lat.: verbum = Woort) is in de Grammatik de Woortaart vun een Spraak, wo mit utdrückt warrt, wat passeren deit (wat maakt warrt, wat vör sik geiht, wat los is). De Grenz nah annere Woortarten (as nah de Substantiven un nah de Adjektiven) kann nich in all Spraken so just trocken weeren, as in de plattdüütsche un in de düütsche Spraak. In de Spraken, wo dat möglich is, heet dat Bögen vun Verben Konjugation.

Bispelen

Verben sünd:

• lopen
• rumtüdeln
• leefhebben
• smüstern
• vertellen

un veel mehr annere Wöör in de plattdüütsche Spraak. So, as se baben dorstaht, staht se in de Grundform. In de plattdüütsche un ok in de düütsche Spraak is de Grundform de Infinitiv. In düsse Form staht de Wöör ok in't Wöörbook.

Konjugation

Böögt weert se dör dat Anbacken vun Suffixen un dör dat Ännern vun den Woortstamm. För dat Woort lopen sütt dat Bögen in de Tiet Präsens denn so ut:

• ik loop
• dü löppst
• he löppt
• wi loopt/-en
• ji loopt/-en
• se loopt/-en

Tieden

In de düütsche un de plattdüütsche Spraak gifft dat 6 Tieden:

• Präsens
• Imperfekt
• Perfekt
• Plusquamperfekt
• Futur I
• Futur II

In anner Spraken is dat anners, dor gifft dat ok noch anner Tieden, as in de greeksche Spraak den Aorist.

Modus

In de plattdüütsche un in de düütsche Spraak gifft dat dree Modi, wie een Verb bruukt weeren kan:^[1]

• Indikativ (mönsterländsch: Würklickkeitsfuorm). Bispeel: Ik loop
• Konjunktiv (mönsterländsch: Müglickkeitsfuorm). Bispeel: Ik dö lopen.
• Imperativ. Bispeel: Loop man to!