वैदिक संस्कृत
From Wikipedia, the free encyclopedia
वैदिक संस्कृत भारोपेली भाषा परिवारको हिन्द-आर्य उपसमूहको प्राचीन भाषा थियो। यो वेद र सम्बन्धित साहित्यहरूमा प्रमाणित गरिएको छ।[1] वैदिक संस्कृत भाषामा व्यापक प्राचीन साहित्य आधुनिक युगमा बाँचेको छ, र यो प्रोटो-भारोपेली र हिन्द-आर्य इतिहासको पुनर्निर्माणको लागि जानकारीको प्रमुख स्रोत भएको छ। [2]
छरितो तथ्यहरू वैदिक संस्कृत, मूलभाषी ...
वैदिक संस्कृत | |
---|---|
मूलभाषी | भारत, अफगानिस्तान, नेपाल र पाकिस्तान |
क्षेत्र | उत्तरपश्चिमी भारतीय उपमहाद्वीप |
मातृभाषी वक्ता | – |
भारोपेली
| |
भाषा सङ्केतहरू | |
आइएसओ ६३९-३ | – |
भाषाविद् सूची | vsn |
qnk Rigvedic | |
आइइटिएफ चिनो | sa-vaidika |
यो लेखमा आइपिए ध्वन्यात्मक चिह्नहरूको प्रयोग गरिएको छ। सही आइपिए सक्षम नभएमा तपाईँले युनिकोड अक्षरहरू प्रश्न चिह्न, कोठा अथवा अन्य कुनै चिह्न जस्तो देखिनेछ। |
बन्द गर्नुहोस्
प्रारम्भिक वैदिक संस्कृत भाषा पाणिनि, अर्थात्, क्लासिक संस्कृत द्वारा परिभाषित भाषाको तुलनामा धेरै कम समानतापूर्ण थियो।[3] हिन्दु धर्मको प्रारम्भिक उपनिषद र अन्तिम वैदिक साहित्यको भाषा शास्त्रीय संस्कृतमा पुग्छ।[4][5]