Loading AI tools
geslacht uit de familie Rauisuchidae Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Arganasuchus[1] is een geslacht van uitgestorven rauisuchide (Loricata) Archosauria. Het is bekend van de ene soort Arganasuchus dutuiti. Fossielen van dit geslacht zijn gevonden in de rotsen uit het Laat-Trias van het Argana-bekken in Marokko. Hoewel de overblijfselen aanvankelijk naar Ticinosuchus werden verwezen toen ze in de jaren 1970 werden ontdekt, werd het in 2007 geïdentificeerd als een apart geslacht met unieke kenmerken van het schaambeen en de bovenkaak. Arganasuchus had ook verschillende anatomische details gemeen met Batrachotomus, Fasolasuchus en Postosuchus, hoewel de verwantschappen met andere Loricata onopgelost blijven. Arganasuchus wordt beschouwd als een carnivoor vanwege zijn grote, dolkvormige tanden.
Arganasuchus Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Laat-Trias | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Linkeronderkaak van Arganasuchus dutuiti | ||||||||||||||
Taxonomische indeling | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
Geslacht | ||||||||||||||
Arganasuchus Jalil & Peyer, 2007 | ||||||||||||||
Typesoort | ||||||||||||||
Arganasuchus dutuiti | ||||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | ||||||||||||||
|
Het bovenkaaksbeen heeft een rechte onderrand met ten minste twaalf grote, dolkachtige tanden in diepe tandkassen en aan de binnenzijde bedekt met interdentale platen. Een lengterichel loopt langs het binnenste gedeelte van het bovenkaaksbeen en loopt over in een laag facet voor het verhemeltebeen. Deze continuïteit is blijkbaar uniek voor Arganasuchus. Het bovenkaaksbeen als geheel is Y-vormig zoals bij Batrachotomus en Fasolasuchus. Het heeft een lange en taps toelopende achterste tak en een kortere opgaande tak gescheiden door een driehoekige fenestra antorbitalis die een hoek van veertig graden vormt. Het bovenkaaksbeen heeft ook een ongewoon lange voorwaartse tak, die de stam van de Y-vorm vormt. Het is niet zeker of de voorste rand van het bovenkaaksbeen deel uitmaakte van het neusgat (zoals bij Batrachotomus) of contact maakte met de premaxilla (zoals andere Loricata). Het mogelijke quadratojugale fossiel is dik en scherp gehoekt, blijkbaar in contact met een lang jukbeen maar niet met het quadratum, in tegenstelling tot zijn verwanten. De voorkant van de onderkaak is smal en loopt taps toe naar de kin, en lijkt in de meeste opzichten op die van Saurosuchus. Hoewel de achterkant van de onderkaak onbekend is, is er genoeg van de voorste helft bewaard gebleven om aan te geven dat er minstens veertien tanden aanwezig waren. Arganasuchus wisselde de vervangingstanden om en om, net als veel andere Archosauria.
De enkele bekende wervel is een spoelvormig cervicaal (nek) centrum met een lage kiel langs de onderkant. Een gedeeltelijke wervelboog is ook bewaard gebleven, hoewel de lage helling van de postzygapophyses, achterste gewrichtsuitsteeksels, aangeeft dat deze mogelijk tot een dorsale (rug) wervel behoort. De rib is vergelijkbaar met die van Saurosuchus (dik, tweekoppig, met een lengterichel), terwijl de chevron vergelijkbaar is met die van Ticinosuchus (verdikt aan de punt). Het schaambeen is een van de meest ongewone en unieke botten bij Arganasuchus. Het acetabulum (heupkom) zet uit langs de schacht van het schaambeen en wordt vanaf de voorkant begrensd door een dikke rand die aan de onderkant uitsteekt als een zwelling. De grootte en oriëntatie van de heupkom op het schaambeen is een autapomorfie (uniek afgeleid kenmerk) van Arganasuchus. Het dijbeen is groot en robuust, met een prominente knopachtige vierde trochanter die uitkijkt op een kleinere knop die een gebied met ziek bot kan zijn. Het scheenbeen is dik maar onvolledig bewaard, terwijl het kuitbeen dunner is en bijna halverwege de schacht een uitgesproken litteken van de musculus iliofibularis heeft.
Fossielen van Arganasuchus werden voor het eerst gerapporteerd door Jean-Michel Dutuit in 1979, die een bovenkaak, tandbeen, dijbeen en kuitbeen naar Ticinosuchus verwees. Deze fossielen werden gevonden in het onderste deel van eenheid T5 (de Irohalene-afzetting) van de Timezgadiouine-formatie. Deze geologische formatie, die wordt gevonden in het Argana-bekken van Marokko, is mogelijk afgezet in het Carnien van het Laat-Trias.
Arganasuchus dutuiti werd in 2007 benoemd en beschreven door Nour-Eddine Jalil en Karin Peyer. De naam vertaalt naar 'Dutuit's Argana krokodil' ter ere van zijn ontdekker en plaats van ontdekking. Het geslacht was gebaseerd op het holotype AZA 904, een gedeeltelijk schaambeen gevonden op een fossielenplaats nabij het dorp Azarifen. Andere Arganasuchus-fossielen van Azarifen omvatten ribben en een chevron (AZA 903-1-3 en 407-1-5), tanden (AZA 408-1-3), een dijbeen (AZA 900), een kuitbeen (AZA 901), deel van een halswervel (AZA 902), deel van een wervelboog (AZA 905) en deel van een scheenbeen (AZA 906). Er zijn schedelbotten gevonden op een andere locatie, de Alili n'yifis-vindplaats bij het dorp Alma. Deze schedelbeenderen omvatten een bovenkaak (ALM 1) en verschillende onderkaken (ALM 2, 3, 5, 6 en 7). Een van de kaken, ALM 2, was verbonden met een klein hoekig bot dat voorlopig werd geïdentificeerd als een quadratojugale. De verwijzing van de schedelfossielen naar Arganasuchus is onzeker, maar waarschijnlijk gezien hun rauisuchide identiteit en vergelijkbare grootte en voorkomen.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.