Beloningssysteem
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het beloningssysteem in het menselijke lichaam wordt gevormd door een verzameling neurale structuren, die factoren in het gedrag, zoals motivatie, verlangen naar beloning en associatief leren regelen. Leren gaat voor een groot deel op een associatieve manier en daarbij spelen positieve bekrachtiging en klassieke conditionering een belangrijke rol, bij de beloning in het algemeen zijn dat vooral positieve emoties, die emoties die worden gekenmerkt door plezier, zoals blijdschap, euforie en extase.[1][2] Een beloning is de aantrekkelijke en motiverende eigenschap van een stimulus die begerend en consumerend gedrag uitlokt.[1]
|
Er kan onderscheid worden gemaakt tussen verschillende soorten beloningen. Primaire beloningen zijn noodzakelijk om te kunnen overleven. Dit zijn onder andere homeostatische en voortplantingsbeloningen.[1][3] Beloningen kunnen zowel intrinsiek als extrinsiek zijn. Intrinsieke beloningen hebben van zichzelf een belonend effect, waardoor ze het gedrag dat leidt tot de beloning uitlokken.[1] Een voorbeeld hiervan is voedsel. Bij extrinsieke beloningen wordt het gedrag uitgelokt door een aangeleerde associatie tussen het externe middel en de interne beloning, bijvoorbeeld geld.[1]