Bloedbad van Rengat
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het bloedbad van Rengat (Indonesisch: Peristiwa 5 januari 1949) werd op 5 januari 1949 gepleegd door het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger in Rengat, Riau op Sumatra tijdens de Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog. Na de verovering van de stad onderwierpen parachutisten van het Korps Speciale Troepen onder luitenant Rudy de Mey vermoedelijke TNI-militanten, ambtenaren en burgers aan plundering, verkrachting en standrechtelijke executie.[4][5] Bij de landing, de derde in drie weken tijd, laat de commandant „ter verdrijving van de vermoeidheid” de paratroepen benzedrine tabletten innemen, een pepmiddel vergelijkbaar met speed dat ook tijdens de Tweede Wereldoorlog en de Vietnam Oorlog aan militairen werd verstrekt.[6] Lichamen werden afgevoerd door de Indragiri-rivier.[3]
Bloedbad van Rengat | ||||
---|---|---|---|---|
De Inderagiri (Batang Koeantan) te Rengat | ||||
Coördinaten | 0° 23′ ZB, 102° 33′ OL | |||
Datum | 5 januari 1949 | |||
Locatie | Rengat, Riau, Nederlands-Indië | |||
Oorzaak | Massamoord door het Korps Speciale Troepen, KNIL | |||
Slachtoffers | 80-400 (Nederlandse bronnen)[1][2] 1.500-2.600 (Indonesische bronnen)[3] | |||
|
Geschiedenis van Indonesië |
|
Naar chronologie
Vroege vorstendommen
De opkomst van de moslimstaten
Koloniaal Indonesië
De opkomst van Indonesië
Onafhankelijk Indonesië
|
|
Portaal Indonesië Portaal Geschiedenis |
Wegens het optreden werd een onderzoek ingesteld onder de verantwoordelijkheid van de Hoge Vertegenwoordiger van de Kroon (HVK). Mr. Antonius Hermanus Johannes Lovink, beter bekend als Tony Lovink (1902-1995). Hij had in mei 1949 Louis Beel opgevolgd en verdedigde het leger in de algemene termen die Generaal Spoor steeds had gebruikt: ‘ijzeren discipline’, ‘excessen’, niet generaliseren, strenge instructies. In juli 1949 had hij nog een inspectie in Zuid-Sulawesi uitgevoerd waar naar zijn waarneming ‘volmaakte orde en rust’ heerste omdat terreur daar succesvol met terreur was vergolden. De actie door de Para-troepen in Rengat omschreef hij daarentegen als een ‘slachtpartij’, welke ‘koud en zakelijk beschouwd weerzinwekkend…van wreedheid en ons de schrik om het hart doen slaan bij de gedachte, dat hetgeen zich hier heeft afgespeeld maatgevend zou zijn voor het optreden van onze troepen’.[7]