Breuk (mechanica)

fenomeen waarbij materialen of structuren uiteenvallen onder invloed van mechanische spanning / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Een breuk betekent in de materiaalkunde en mechanica dat het materiaal geen goede samenhang meer heeft en dus geen trekkrachten meer kan opnemen. Men onderscheidt een brosse breuk en een ductiele breuk.[1]

Verschillende vormen van breuk bij een trekspanning: (a) brosse breuk, (b) enigszins ductiele breuk en (c) geheel ductiele breuk.

Een typisch spanning-rekdiagram voor staal.

1: Treksterkte σ_UTS
2: Vloeigrens σ_Y
3: Breuk
4: Verstevigings-gebied
5: Insnoerings-gebied
A: Nominale spanning (F/A₀)
B: Ware spanning (F/A)
rood: Nominale curve
blauw: Ware curve

Spanning-rekdiagram van in het blauw een taai materiaal en in het rood een bros materiaal. De oppervlakte onder de curve geeft de energie dat het materiaal kan opnemen en dus de taaiheid aan. De hoeveelheid plastische rek die een materiaal kan ondergaan zonder te breken geeft de ductiliteit aan.