Club Brugge in het seizoen 1994/95
sportseizoen / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Club Brugge begon ook het seizoen 1994/95 met trainer Hugo Broos aan het roer. De coach zag hoe de club in de zomer van 1994 afscheid nam van onder meer Daniel Amokachi, László Disztl en Tomasz Dziubiński. Doelman Hans Galjé en de met een zware blessure kampende Peter Creve zetten een punt achter hun spelerscarrière. Daardoor liet het bestuur enkele jeugdtalenten doorstromen naar het eerste elftal. Tjörven De Brul en Gert Claessens waren de opvallendste aankopen.
Club Brugge | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Plaats | Brugge | |||||
Stadion | Olympiastadion | |||||
Capaciteit | 18.311 | |||||
Voorzitter | Fernand De Clerck | |||||
Algemeen directeur | Antoine Vanhove | |||||
Trainer | Hugo Broos | |||||
Assistent | René Verheyen | |||||
(Hoofd)sponsor | VTM | |||||
Competitie | Eerste Klasse | |||||
| ||||||
|
Blauw-zwart begon het seizoen met een overwinning in de supercup. De bekerfinalist van 1994 ging op het veld van kampioen RSC Anderlecht met 1-3 winnen. In de Europacup II kon Club Brugge niet stunten. Het schakelde eerst zonder veel moeite het Ierse Sligo Rovers uit, nadien volgde een nipte zege tegen Panathinaikos. In de kwartfinale botste Club Brugge op het Chelsea van Glenn Hoddle, die een jaar later bondscoach van Engeland zou worden. Blauw-zwart won de heenwedstrijd met 1-0 dankzij een doelpunt van Gert Verheyen, maar verloor de terugwedstrijd in Londen met 2-0.
In de competitie kende Club Brugge een wisselvallige start. Het team van trainer Broos liet in de eerste negen wedstrijden acht punten liggen, maar liet zich desondanks niet uit de titelrace slaan. De West-Vlamingen kwamen uiteindelijk slechts drie punten tekort om Anderlecht van een derde landstitel op rij te houden. Een nederlaag tegen Standard Luik op de laatste speeldag zorgde ervoor dat de Rouches in extremis vicekampioen werden.
In de beker kende Club Brugge meer geluk. Voor het tweede jaar op rij bereikte het team van Hugo Broos de finale. Daarin nam blauw-zwart het op tegen Germinal Ekeren. Dankzij doelpunten van Sven Vermant en nieuwkomers Claessens en De Brul werd Club Brugge voor de zesde keer in zijn geschiedenis bekerwinnaar.
Lorenzo Staelens was een van de uitblinkers in het seizoen 1994/95. De middenvelder scoorde in totaal 21 doelpunten en werd zo samen met Gert Verheyen topschutter van het team. Staelens was dan ook zwaar ontgoocheld toen hij in januari 1995 naast de Gouden Schoen greep. De prestigieuze prijs ging naar Eendracht Aalst-aanvaller Gilles De Bilde, die op het ogenblik van zijn overwinning nog maar enkele maanden op het hoogste niveau voetbalde. Staelens verliet het gala toen de winnaar bekend werd gemaakt.