Eigenwoningforfait
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het eigenwoningforfait is een begrip in enkele artikelkopjes in de Nederlandse Wet inkomstenbelasting 2001. In de wetstekst zelf wordt het voordelen uit eigen woning genoemd. Deze wet deelt het inkomen in in boxen, met een forfaitair inkomen uit vermogen in box 3. Voor de eigen woning wordt echter een uitzondering gemaakt. Een forfaitair bepaald inkomen uit de eigen woning (het gebruiksgenot als inkomen in natura), eigenwoningforfait genoemd, is belastbaar in box 1.[1] Daardoor zijn de kosten ter verwerving en behoud van deze bron van inkomen in principe aftrekbaar, zelfs als ze hoger zijn dan de inkomsten.[2] Het eigenwoningforfait wordt bepaald op basis van de WOZ-waarde. Bij de hoogte wordt al rekening gehouden met onderhoudskosten, deze zijn dan ook niet aftrekbaar. Wel is de rente over de eigenwoningschuld aftrekbaar, waardoor inderdaad vaak het belastbaar inkomen uit de eigen woning negatief is.
De Commissie Van Dijkhuizen heeft voorgesteld de eigen woning geleidelijk te verhuizen van box 1 naar box 3.