Heuvel (landvorm)

landvorm / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Een heuvel is een landvorm die bestaat uit een beperkt gebied dat duidelijk hoger is dan zijn omgeving. In de geomorfologie onderscheidt men heuvels en bergen. Een top die minder dan 200 meter boven zijn omgeving uitsteekt is een heuvel. Is het hoogteverschil met de omgeving groter dan heet het een berg.

Clouds_over_hills.jpg
Een graslandschap met heuvels
Judea_2_by_David_Shankbone.jpg
Zandheuvels in de Woestijn van Judea
Belgique_Butte_du_Lion_dit_de_Waterloo.jpg
De kunstmatige heuvel van de Leeuw van Waterloo
2008_06_18_herstedhoeje_013.jpg
Kunstmatige heuvel nabij Kopenhagen
081207_NL_Pyramide_van_Austerlitz.JPG
De Pyramide van Austerlitz
File_Denghoog_1_24-10-2011.jpg
Model van hunebed Denghoog op Sylt; een ganggraf afgedekt met een cairn die weer afgedekt wordt door een heuvel

In de volksmond worden in België en Nederland veel heuvels bergen genoemd. De aanduiding heuvel is ook terug te vinden in plaatsnamen en andere toponiemen zoals Scherpenheuvel.

Heuvels vindt men in Nederland als restanten van de ijstijd in Gelderland en de provincie Utrecht, door uitspoeling van rivieren in Zuid-Limburg en ontstaan door wind en verstuiving als duinen in het westen. De Hoge Veluwe, de Utrechtse Heuvelrug en de Sallandse Heuvelrug zijn Nationale Parken.

Een grafheuvel of tumulus is een kunstmatig gemaakte ophoging op de plek waar het lichaam of de as van een overleden persoon is bijgezet.