Huis Valois-Bourgondië
adellijke familie / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het huis Valois-Bourgondië (Frans: la maison de Valois-Bourgogne), of het jongere huis Bourgondië, was een Franse adellijke familie afkomstig uit het koningshuis Valois. Het is te onderscheiden van het Capetingische huis Bourgondië, afstammelingen van koning Robert II van Frankrijk, die over het hertogdom Bourgondië heersten van 1032 tot 1361, hoewel beide huizen afstamden van het huis Capet. Het huis Valois-Bourgondië heerste over het hertogdom Bourgondië van 1363 tot 1482 en wist in verschillende fasen ook de heerschappij te verwerven over het graafschap Artesië, het graafschap Vlaanderen, het hertogdom Luxemburg, het graafschap Henegouwen, het vrijgraafschap Bourgondië (Franche-Comté), het hertogdom Brabant, het hertogdom Limburg, en andere landen weten te bemachtigen door haar huwelijkspolitiek.
De term "Valois Bourgondische hertogen" wordt gebezigd om te verwijzen naar de dynastie die begon nadat koning Jan II van Frankrijk het Franse hertogdom Bourgondië als apanage had geschonken aan zijn jongste zoon, Filips de Stoute in 1363. Tijdens de Honderdjarige Oorlog staken de hertogen hun koninklijke neven naar de kroon door een groot aantal gebieden in Frankrijk en het Heilige Roomse Rijk onder hun gezag te brengen. Hun plannen om een autonoom koninkrijk te stichten zou uiteindelijk falen toen hertog Karel de Stoute de Bourgondische Oorlogen begon en sneuvelde in de Slag bij Nancy in 1477. De laatste heerser van de dynastie, Maria van Bourgondië, trachtte haar autoriteit in haar gebieden te handhaven en tekende daartoe het Groot Privilege. Haar gebieden buiten Frankrijk gingen na haar dood in 1482 over op haar oudste zoon, Filips I van Castilië en zouden de Habsburgse Nederlanden vormen, terwijl het hertogdom Bourgondië terug aan de Franse kroon toeviel.