Jan van Athene
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Jan van Athene (Catania, 1317 – Milo, 7 april 1348) was Infante van het koninkrijk Sicilië, dat deel was van de Kroon van Aragon. Hij was regent van Sicilië (1340-1348) eerst voor zijn oudere broer koning Peter II van Sicilië en, na 1342, voor zijn neefje het kind Lodewijk van Sicilië.
Hij was de sterke politieke leider in Sicilië die de vrede bracht met het naburige koninkrijk Napels onder het Huis Anjou-Sicilië via het Verdrag van Catania (1347).[1] Hij bezorgde stabiliteit en rust op Sicilië door betere relaties met het buitenland. Zo liep het vlot met de Pauselijke Staat - in handen van de volkstribuun Cola di Rienzo -, de paus in Avignon, het moederland Aragon en met Italiaanse staten. Jan was graaf van Malta, graaf van Mineo en markies van Randazzo, de eerste maal dat een markiezentitel verleend werd op Sicilië (1337).[2]
Daarnaast was hij hertog van Athene (1338-1348) en hertog van Neopatria (1338-1348), twee Aragonees-Siciliaanse kruisvaardersstaten die wegkwijnden in Griekenland.