Malawimeer

Het Malawimeer (Engels: Lake Malawi, Portugees: Lago Niassa, Swahili: Ziwa Nyasa) is een meer in de Grote Slenk in zuidelijk Afrika. Het meer werd vanuit Europees oogpunt in 1859 'ontdekt' door de Schotse ontdekkingsreiziger en missionaris David Livingstone en stond oorspronkelijk bekend als het Nyasameer, Nyassameer of Niassameer. Het woord nyasa betekent in het ter plaatse gesproken Yao 'meer' en werd door Livingstone opgevat als eigennaam.

Malawimeer
Situering
Stroomgebieds­landen	Malawi, Mozambique, Tanzania
Hoogte	474 m
Coördinaten	12° 11′ ZB, 34° 22′ OL
Basisgegevens
Oppervlakte	29.600 km²
Maximale lengte	560 km
Maximale breedte	75 km
Gemiddelde diepte	292 m
Maximale diepte	704 m
Overig
Belangrijkste bronnen	Ruhuhu
Belangrijkste uitlopen	Shire
Eiland(en)	Likoma, Chizumulu
Detailkaart
Locatie grote meren in Afrika Legenda A Albertmeer E Edwardmeer K Kivumeer M Malawimeer T Tanganyikameer V Victoriameer Y Kyogameer
Foto's
Satellietbeeld van het Malawimeer
Portaal    Geografie

Nationaal Park Lake Malawi
Werelderfgoed natuur
Land	Malawi
UNESCO-regio	Afrika
Criteria	vii, ix, x
Inschrijvingsverloop
UNESCO-volgnr.	289
Inschrijving	1984 (8e sessie)
UNESCO-werelderfgoedlijst

Geografie

Het meer is ongeveer 560 km lang en 75 km breed op zijn breedste punt, en beslaat een oppervlakte van ongeveer 29.600 km². Het is maximaal 706 m diep.

Het meer vormde zich waarschijnlijk ongeveer 40.000 jaar geleden.

Het in Malawi gelegen zuiden van het meer is een onderdeel van het Nationaal park Malawimeer (Lake Malawi National Park), dat sinds 1984 op de Werelderfgoedlijst staat.

Grenzen

Het meer is gelegen in Mozambique, Malawi en Tanzania. Ongeveer driekwart van het meer ligt feitelijk in Malawi; de rest ligt in Mozambique. Tussen Malawi en Tanzania bestaat geen overeenstemming over het verloop van de onderlinge grens: volgens Tanzania hoort de grens midden door het meer te lopen en niet over de oostelijke oever.^[1][2]

Biologie

Het Malawimeer is bekend om zijn vele endemische cichliden. Er komt welgeteld maar één non-endemische cichlide voort in het meer: de Tilapia rendalli.

Hoofdzakelijk zijn deze cichliden onder te verdelen in 3 categorieën:

• Utaka's: voornamelijk grote rovers (17-45 cm). De naam komt van de inheemse bevolking die deze vissen Utaka noemt. Deze groep wordt ook weleens haplochromis genoemd, of in het Engels 'haps'. Dit is echter een foute benaming, aangezien alle Utaka's later verplaatst zijn naar andere geslachten, en alle Haplochromis-soorten (die wel bestaan) alleen voorkomen in het Victoriameer.
• Mbuna's: kleinblijvende, veelal dominante, kleurrijke soorten (7-17 cm).
• Keizerchiclides (Aulonocara's): vredige, zandbewonende cichliden (10-20 cm); in het verleden ook wel keizerbaarzen genoemd.