Loading AI tools
Belgisch schrijfster (1909–1981) Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Marie-Thérèse Bodart (Aarlen, 7 augustus 1909 - Brussel, 11 augustus 1981), geboren Guillaume, is een Belgische schrijver, essayist en toneelschrijver. Als historica van opleiding was ze lerares aan het Lyceum van Elsene. Zij was de vrouw van de Belgische dichter en academicus Roger Bodart, de moeder van de schrijfster Anne Richter, en de grootmoeder van de essayiste Florence Richter.
Haar familie kwam uit Parijs en Habay. Haar vader, Bernard Guillaume, was directeur van de gevangenis van Bergen; haar moeder, Eugénie Jacminot, stamt af van de familie van de Franse generaal Jean-François Jacqueminot die aan de zijde van Napoleon Bonaparte vocht. Marie-Thérèse zal haar moeder, die tijdens een bevalling stierf toen ze twee jaar oud was, nooit kennen. Het meisje werd opgevoed door haar grootmoeder, Julie Jacqueminot, totdat haar vader hertrouwde. Uit zijn tweede huwelijk zal Bernard Guillaume twee dochters krijgen, waarvan er één, Marcelle Guillaume (romanschrijfster, in het klooster van de Abbaye Notre-Dame de Brialmont, onder de naam Zuster Emmanuelle, altijd heel dicht bij Marie-Thérèse zal staan en die haar roman Le Mont des Oliviers, die over de religieuze roeping gaat, aan haar heeft opgedragen.
In 1933 behaalde Marie-Thérèse Guillaume een diploma in geschiedenis met grote onderscheiding aan de Vrije Universiteit van Brussel. Het lijkt erop dat zijn passie voor de geschiedenis is geworteld in de familiegeschiedenis: inderdaad, Generaal Jacqueminot (hierboven geciteerd en rustend in het Pantheon in Parijs) is een kleurrijk personage.
Het was op de ULB dat Marie-Thérèse in 1934 met Roger Bodart trouwde; hij was advocaat en begon zijn carrière in Luik als advocaat, daarna werd hij journalist bij het NIR en vervolgens literair adviseur bij het Ministerie van Openbaar Onderwijs. Hij was ook dichter, essayist en academisch geschoold. Het echtpaar krijgt twee dochters: Anne (geboren in 1939, die schrijfster wordt onder de naam Anne Richter, getrouwd met de professor en literair vertaler Hugo Richter), en Françoise (geboren in 1945, getrouwd met Jean Terrasse, professor aan de McGill University in Montreal.
Naast de relaties van Roger Bodart met schrijvers en kunstenaars door zijn werk op het ministerie, zou hij samen met zijn vrouw Marie-Thérèse Bodart in de loop der tijd vriendschappen sluiten met een aantal schilders (met name Frans Depooter voor wie Marie-Thérèse een model was), en met schrijvers of intellectuelen Charles Plisnier, Gabriel Marcel, Auguste Marin, Charles Du Bos, Pierre Emmanuel, Franz Hellens, Jean Tordeur, Charles Bertin, Lucienne Desnoues en Jean Mogin, Serge Young, Jacques Biebuyck, Marcel Thiry, Marcel Lecomte, Chaïm Perelman (die de Bodarts tijdens de Tweede Wereldoorlog enige tijd in hun huis verstopten zodat C. Perelman en zijn vrouw ontsnapten aan de nazi's), Marie Gevers, Suzanne Lilar, Pierre Nothomb, Géo Libbrecht, Liliane Wouters, Marie-Madeleine Davy, enz.) In hun jeugd ontvingen de Bodarts een groep vrienden in hun huis aan de Beau-Séjourlaan (in Ukkel): de "Soirées de Beau-Séjour" brachten vrienden uit hun jeugd samen, namelijk Tordeur, Desnoues, Mogin, Bertin, Young. Later zullen de Bodarts andere vrienden ontvangen in hun huis, gebouwd in de buurt van het Forêt de Soignes, Rue René Christiaens (in Oudergem).
Marie-Thérèse Bodart ligt naast haar man Roger Bodart begraven in de Dichtentuin, in de Mont-Saint-Aubert bij Doornik.
Marie-Thérèse Bodart hield vanaf haar zestiende, en gedurende bijna vijftig jaar (tussen 1926 en 1974), een dagboek bij (tot op heden onuitgegeven), waarin ze vertelt over haar familie- en huwelijksleven, ontmoetingen met vrienden, sociale en intellectuele relaties, haar indrukken van de natuur, haar emoties en innerlijke gedachten, persoonlijke overtuigingen of meningen over het sociaal-politieke en culturele leven (Belgisch of internationaal), haar lezingen en artistieke ervaringen, en aantekeningen voor het schrijven van haar boeken. De toon van dit intieme dagboek evolueert natuurlijk met de tijd en de gebeurtenissen, maar dezelfde gepassioneerde (zelfs vulkanische) aard en onverzadigbare nieuwsgierigheid naar alles en iedereen, markeren alle "schriften" die deel uitmaken van deze lange getuigenis meer dan vijftig jaar, in de 20e eeuw, van een vrouw die tegelijkertijd vrouw, moeder en grootmoeder, lerares en leraresassistent was.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.