Naturalistische dwaling
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De naturalistische dwaling (Engels: naturalistic fallacy) is een drogreden geïntroduceerd door de Britse filosoof George Edward Moore in zijn boek Principia Ethica (1903). Moore stelde dat een filosoof deze drogreden begaat wanneer hij een ethische stelling wil bewijzen door een beroep te doen op een definitie van het concept "goed" die bestaat uit "natuurlijke" eigenschappen zoals genotsvol, beschaafd of gewenst.[1] Volgens Moore is dit ongeldig, want men kan van deze eigenschappen nog steeds blijven vragen of ze wel echt goed zijn. Breder wordt er naar deze drogreden verwezen wanneer iemand het goede of het juiste wil afleiden van wat het natuurlijke of het feitelijke is. Deze stelling is dus een kritiek op het ethisch naturalisme.