Otto Rasch
Duits oorlogsmisdadiger / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Emil Otto Rasch (Friedrichsruh, 7 december 1891 - Neurenberg, 1 november 1948) bekleedde verscheidene functies in nazi-Duitsland en was een SS-Brigadeführer (brigadegeneraal) en commandant van Einsatzgruppe C tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Otto Rasch | ||||
---|---|---|---|---|
Otto Rasch tijdens de Processen van Neurenberg | ||||
Geboren | 7 december 1891 Friedrichsruh, Duitse Keizerrijk | |||
Overleden | 1 november 1948 Neurenberg, Geallieerde bezettingszones in Duitsland | |||
Rustplaats | 1919 kerkuittreding; daarna Gottgläubig[1] | |||
Land/zijde | Weimarrepubliek Nazi-Duitsland | |||
Onderdeel | Kaiserliche Marine Sicherheitsdienst Heer Allgemeine-SS | |||
Dienstjaren | 1911 - 1919 1931 - 1945 | |||
Rang | SS-Brigadeführer en Generalmajor in de politie | |||
Eenheid | 1. Werft-Division (Kiel) 1911 - 2 augustus 1914[2] | |||
Bevel | Plaatsvervangend commandant: SD-Oberabschnitt Ost 3 mei 1937 - 5 mei 1937[3] 21 juni 1937 - 3 juli 1937[3] 16 augustus 1937 - 7 september 1937[3] SD-Oberabschnitt Fulda-Werra 1 februari 1939 - 30 november 1939[3] Einsatzgruppe B 14 juni 1941 - 11 juli 1941[4] Einsatzgruppe C 11 juli 1941 - oktober 1941[5] | |||
Slagen/oorlogen | Tweede Wereldoorlog | |||
Onderscheidingen | Zie decoraties | |||
Ander werk | Advocaat Burgemeester 1 juli 1933 - 1935[1] | |||
|
Otto Rasch werd lid van de NSDAP in 1931 en vervoegde de SS-rangen in 1933. Na de machtsovername van de nationaalsocialisten werd Rasch burgemeester te Radeberg en hoofdburgemeester in Lutherstadt Wittenberg. Toen Rasch zijn villa betaalde met belastinggeld moest hij zijn politieke carrière stopzetten en trad hij toe tot de Sicherheitsdienst (SD). In 1938 werd hij leider van de staatspolitie te Frankfurt en begin 1939 werd hij chef van de veiligheidsdienst (SD) te Praag en chef van de veiligheidspolitie (Sicherheitspolizei, Sipo) te Konigsbergen. Op 31 augustus 1939 nam hij deel aan de overval op de Gleiwitz-zender waar hij de leiding nam over de overval van het boswachtershuis Pietschen, Polen. In de winter van 1939-1940 reorganiseerde hij het concentratiekamp Soldau grondig. Als bevelhebber van Einsatzgruppe C was hij verantwoordelijk voor de massamoord aan het ravijn van Babi Jar, Oekraïne in 1941.
Als onderdeel van de Processen van Neurenberg werd hij na de oorlog berecht in het zogeheten Einsatzgruppen-proces. De rechtsgang tegen hem werd gestaakt omdat hij de ziekte van Parkinson kreeg; eind 1948 overleed hij.